.......SŁOWO ŻYCIA .....

Pan Jezus Chrystus rzekł do Samuela: "wysłuchaj głosu ludu we wszystkim, co mówią do ciebie, gdyż nie tobą wzgardzili, lecz Mną wzgardzili, bym nie był Królem nad nimi" ( I Skip to content

Księga Samuela 8:7)

"Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat i znów opuszczam świat i idę do Ojca"
(J 16:28)

W poprzednim wpisie podzieliłem się Świadectwem o Panu Jezusie Chrystusie.
Są jednak jeszcze pewne rzeczy, o których chcę wspomnieć i zaświadczyć.
Jednym z nieporozumień panujących współcześnie, wynikających z życia w okresie Dnia Pańskiego – a więc totalnej ciemności, jest to, że świat nie znał, nie zna i nie pozna tajemnicy Królestwa Bożego.
Tej tajemnicy zakrytej od wieków, głoszonej od Mojżesza po Apokalipsę.


„Przystąpili do Niego uczniowie i zapytali: «Dlaczego w PRZYPOWIEŚCIACH mówisz do nich?»

On im odpowiedział:

Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano.
Bo kto ma, temu będzie dodane, i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma.
Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją.


Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza:

Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie,
patrzeć będziecie, a nie zobaczycie.
Bo stwardniało serce tego ludu,
ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli,
żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli,
ani swym sercem nie rozumieli: i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił.
Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.”
(Ewangelia Mateusza 13:10-15)


Niemożliwe jednak byłoby ustanowienie Królestwa Bożego obejmującego lud Pana Boga, gdyby nie dzieło Zbawienia i dostarczenie przez Boga, zgodnie z Odwiecznymi Postanowieniami, wody na pustyni.
Proroctwa Boże wskazują więc na pewne wydarzenie polegające na dostarczeniu wody na pustyni.
Pustynia symbolizuje brak wody.

Bóg przybył więc na ziemię w okresie zupełnej pustki duchowej, aby napełnić swój wybrany lud swoim Duchem.
I właśnie do tego ludu , tylko do niego, Bóg mówi:



„Nasyć się weselem pustynio spragniona wody; niech rozraduje się pustkowie i rozkwitnie jak lilia.
Pokryją się kwiatem i rozpromienieją szczęściem bezludne miejsca nad JORDANEM.
Chwała Libanu przywrócona mu zostanie, a Karmelowi jego majestat.
Mój lud będzie mógł oglądać Chwałę Pana i wielkość Boga.
Nabierzcie siły opuszczone ramiona i kolana zwiotczałe.
Dodawajcie sobie wzajemnie otuchy, wy, małoduszni w swych myślach!
Nabierzcie siły!
Nie lękajcie się!
.
Oto nasz Bóg postanawia odpłacić wyrokiem skazującym, i odpłaci!
On sam przybędzie i nas wybawi.

Wtedy oczy niewidomych otworzą się, a uszy głuchych będą słyszeć.
Wtedy kulawy zacznie skakać jak jeleń, a język jąkających się będzie mówił płynnie, bo nawet na pustyni wytryskiwać będzie WODA , a w spragnionej krainie wysuszone koryta napełnią się wodą, bezwodny obszar stanie się moczarem, a do spieczonej suszą krainy dotrą wód potoki

(Księga Izajasza 35:1-7 /septuaginta/)

Pomimo, że pustynia tylko symbolizuje brak wody, czyli brak Ducha Bożego, to Bóg odzwierciedlając tę symbolikę przyszedł fizycznie na pustynię, a także towarzyszyły temu inne symbole objawiające się w sposób fizyczny, które oznaczały inne elementy wynikające z tego proroctwa, jak np. przyjście Boga nad rzekę Jordan.

Celowo wykorzystałem fragment z 35 rozdziału Izajasza z Septuaginty, ponieważ chrześcijańskie biblie wyzbyły się nazwy tej rzeki – Jordanu – z przyczyn które możemy domniemywać.


Wiemy już dlaczego Bóg przyszedł na pustynię i odwiedził rzekę Jordan.
Wszystko musiało wydarzyć się w sposób chronologiczny.
Postanowienia Boże są wykonywane w odpowiedniej kolejności.
Dostarczenie wody – Zbawienie musiało poprzedzać Dzień Pański – czyli przyjście totalnej ciemności i zła, jakiego dotąd nigdy nie było, a także przyszły wyrok na mieszkańcach ziemi.
Dalsza część proroctw daje nam więcej informacji nt. dobrej nowiny dotyczącej objawienia się chwały Pana Boga – Odkupiciela.


„Oto Ja czynię rzecz nową: Już się rozwija, czy tego nie spostrzegacie?
Tak, przygotowuję na pustyni drogę, rzeki na pustkowiu.
Chwalić Mnie będą zwierzęta polne, szakale i strusie, że dostarczyłem na pustyni wody, rzeki na pustkowiu, aby napoić mój lud wybrany(reszta Go odrzuciła, nie rozpoznając).
Lud, który sobie stworzyłem, będzie zwiastował Moją Chwałę”
(Księga Izajasza 43:19)

Zatem Bóg odwiedził ziemie w okresie suszy – tj. zupełnego wypaczenia Prawdy i Słowa Bożego przez szatana i jego sługi – to doprowadza do istotnego wniosku oraz mającego swoje uzasadnienie w faktach spisanej Ewangelii, że Dostarczyciela wody mógł rozpoznać tylko nieliczny lud.

„Święte twoje miasta stały się PUSTYNIĄ, Jeruzalem pustkowiem„
(Księga Izajasza 64:10)

Dalszą część dobrej nowiny o dostarczeniu wody na pustynie przez Boga czytamy w
40 Izajasza.
Pocieszcie, pocieszcie Mój lud – mówi Bóg.
Przemówcie , kapłani, do serca Jeruzalem; dodajcie mu otuchy.
Jego bowiem upokorzenie dopełniło się; jego grzech został odpuszczony.
Przyjęło ono z ręki Pana podwójną zapłatę za swe uchybienia.

Oto głos nawołującego na pustyni:

„Przygotujcie drogę Panu, wyrównajcie ścieżki naszemu BOGU!

Niech zostanie wyrównany każdy wybój, każda góra i wzniesienie – obniżone, wszystkie ostre zakręty mają zostać zaokrąglone, skalne pęknięcia – zatkane.

I wtedy objawi się Chwała Pana; wszystko, co cielesne, będzie mogło zobaczyć nadchodzące od Boga ocalenie.
Tak bowiem Pan rzekł.
A oto głos kogoś wołającego: „zwiastuj donośnie!”
, Zapytałem: „Co mam zwiastować?” –

Wszelkie ciało jest jak trawa, a cała chwała człowieka – jak kwiat na ugorze.
Trawa wysycha, a kwiat opada.
To natomiast, co nasz Bóg orzekł, trwa na wieki.

Wejdź na wysoką górę ty, co Syjonowi masz głosić dobrą nowinę;
z całej siły natęż swój głos, który masz przekazać Jeruzalem pomyślną wieść.
Stańcie wysoko, nie bójcie się.

Głoś miastom Judy:
Oto Bóg wasz!”
Oto PAN się ZBLIŻA ZE SWĄ POTĘGĄ, oto z władzą
Jego Ramię; oto Jego nagroda z Nim idzie, a ci których sobie zarobił, są z Nim.
On jest jak PASTERZ, który pasie swe stado, swoim Ramieniem przygarnia baranki, a noszącym w swym łonie młode dodaje sił.
(Księga Izajasza 40:1-11 /septuaginta/[/color]


Początek świadectwa Janowego przedstawia przyjście Boga na pustynię nad Jordanem, który objawił swoje imię jako Pan Jezus Chrystus.

Jan został posłany przez Boga, aby przygotował Mu drogę i wydał świadectwo tym, którzy zostali wysłani przez faryzeuszy.

„Oto ja posyłam mojego anioła, aby mi przygotował drogę przede Mną.
Potem nagle przyjdzie do swej świątyni Pan „
(Malachiasz 3:1 )

Posłannictwo Jana Chrzciciela przez Boga zrobiło wielkie zamieszanie wśród ludu.
Jan dokonywał pewnej czynności, która symbolizowała i wskazywała na dostarczenie wody Żywota przez Boga na pustyni.
Jest to nazwane chrztem- czyli zanurzeniem w prawdziwej, fizycznej wodzie.

Co ważne, zjawisko to zainteresowało władze kapłańskie, co doprowadziło do wysłania swoich ludzi. Zapytali więc JANA:
(dla zainteresowanych video z tego zdarzenia: video o Świadectwie Janowym )

„Kim jesteś?
Musimy dać odpowiedź tym, którzy nas posłali.
Cóż powiadasz sam o sobie?”
(Ew. Jana 1:22)

Wysłannicy do Jana Chrzciciela rzekli, że muszą dać odpowiedź, kim on jest, osobom którzy ich wysłali.
Chodzi o to, że odpowiedź Jana nie była ograniczona tylko do tych wysłanników, ale sięgała dużo dalej – tj. do sfery hierarchicznie wyższej, która znała proroctwa, w tym proroctwo o wielkim Wydarzeniu polegającym na przyjściu Boga na pustynię.

Dlatego właśnie Jan Chrzciciel użył Słów proroka Izajasza, które wyżej cytowałem.

„Rzekł: Ja jestem głosem wołającego na pustyni:
Prostujcie drogę Pana, jak powiedział Izajasz prorok„
(Jan 1:23)

Istotne jest jednak to, że Jan nie tyle co zacytował fragment Księgi Izajasza, ale także dla pewności potwierdził, że cytuje fragment proroctwa podanego przez Izajasza dotyczącego jednego z Odwiecznych Postanowień Pana.
W związku z tym, że byli to posłańcy do Jana, więc wiadomość o Świadectwie została przekazana „wyżej”- Pan Jezus Chrystus powiedział to:

„Wy posłaliście posłańców do Jana, a on dał Świadectwo Prawdzie.
Ja zaś nie polegam na świadectwie ludzkim, ale to mówię, abyście byli zbawieni„
(Ewangelia Jana 5:32-34)

Pustynia, którą odwiedził Bóg, jak wspomniano, symbolizuje suszę, która przejawiała się brakiem Ducha Bożego, a Jordan i faktycznie odbywające się wtedy zanurzania w nim, symbolizowały nawodnienie – przyjęcie Ducha Prawdy – czyli Ducha Bożego, Świętego.

Do dnia dzisiejszego ten element symboliki Jordanu – zanurzenia w wodzie jest brany w sposób cielesny i nie jest rozumiany jako symbol, aluzja do przyjęcia Ducha Prawdy – spożycia Tej Prawdziwej „wody”, którą faktycznie Bóg dostarczył.

Dlatego jednym z najistotniejszych cech współczesnych faryzeuszy (chrześcijan) jest wiara w życie wieczne mające swoje źródło w zwykłej wodzie otrzymane w wyniku fizycznego zanurzenia.
Nie to jednak jest tą „Prawdziwą Wodą„, na którą wskazywały proroctwa Izajasza i innych proroków, a także to, co czynił Jan Chrzciciel przygotowując drogę Panu Bogu Jezusowi Chrystusowi.


Identyczny przykład mamy ze spożywaniem chleba, który jak chrześcijaństwo mniema, zwykły chleb po konsekracji , przyjęty w formie obrządku da im życie wieczne.
Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda.
Słowa, które Ja wam powiedziałem, są Duchem i są życiem,
lecz są pośród was tacy, którzy nie wierzą”
(Ewangelia Jana 6:63)

Ogromna ilość proroctw dotyczących dostarczenia wody przez Pana Boga wskazuje na to, że jest to zdecydowanie najważniejsze Jego dzieło wynikające z Odwiecznego Postanowienia.

Chwalić Mnie będą zwierzęta polne, szakale i strusie, że dostarczyłem na pustyni wody, rzeki na pustkowiu, aby napoić mój lud wybrany.
Lud, który sobie stworzyłem, będzie zwiastował Moją Chwałę”
(Księga Izajasza 43:19)


Bóg dostarczył więc osobiście Wodę Życia.

Co należy jednak rozważyć to to, w którym momencie Jego lud wybrany
(tj. m.in. apostołowie, których osobiście wybrał) mógł otrzymać tę wodę, czyli Ducha.
I aby odpowiedzieć sobie na powyższe zagadnienie, trzeba sięgnąć jednak nieco wstecz, niż wspomniane proroctwa dotyczące dania Życia przez Boga Wszechmogącego.

Mówiliśmy sobie, że Bóg osobiście dostarczył wodę na pustyni.
Z pustynią jednak nie bez powodu mamy do czynienia również w okresie wyzwolenia Izraela z niewoli egipskiej.

„I wyruszył cały zbór synów izraelskich na rozkaz Pana z pustyni Syn i szli od postoju do postoju.
I rozłożyli się obozem w Refidim, gdzie lud nie miał wody do picia„.
(II Księga Mojżeszowa 17:1)

„Oto Ja stanę przed tobą na skale tam, na Horebie,
a ty uderzysz w SKAŁĘ i wytryśnie z niej WODA, i lud będzie pił.
Mojżesz uczynił tak na oczach starszych Izraela”.
(II Mojżeszowa 17:6)

Jest to symbol objaśniający nam, w jaki sposób Bóg dostarczy tej wody na pustyni, gdzie czekał na Niego Jan, a także moment jej „wytryśnięcia”.
Sytuacja opisana powyżej na pustyni faktycznie miała miejsce na pustyni z Mojżeszem, ale znajduje swoje symboliczne odzwierciedlenie w planie Bożym dotyczącym Jego dzieła Zbawienia.
Stąd też opisana przez Mojżesza
1) pustynia,
2) woda i….
3) SKAŁA.

Przedziurawienie skały ma więc symbol Zbawczy, symbol ŹRÓDŁA Życia wiecznego

„

Roznoście tę wieść do krańców ziemi!
Mówcie: Pan wykupił swojego sługę Jakuba.
Nie mieli pragnienia, gdy ich wiódł przez pustynię, sprawił, że woda wytrysnęła dla nich ze SKAŁY, i rozłupał skałę tak, że wypłynęła woda„.
(Księga Izajasza 48:20-21)

Czy mamy roznosić więc wieść, że dzięki łasce Bożej LUD MÓGŁ NAPIĆ SIĘ FIZYCZNEJ WODY?
O tym pisze Izajasz, Mojżesz, Dawid i inni?
NIE!
Jest to aluzja, dostarczenie wody tej prawdziwej miało miejsce w czasie opisanym przez APOSTOŁA JANA.

Pan Bóg Jezus Chrystus więc formalnie dostarczył wody na pustyni, natomiast konieczny był pewien moment – element, który doprowadził do
wytryśnięcia wody ze „Skały”, stąd również symbol wynikający z zanurzania ludzi przez Jana w prawdziwej i materialnej wodzie.

Na pustyni po wyzwoleniu Izraela z niewoli, woda wytrysnęła,
gdy Mojżesz rozczepił skałę.
Możliwość nawodnienia ludu wybranego w dziele zbawczym natomiast,
nastąpiła dopiero, gdy Skała została przebita.

Tą Skałą Zbawienia jest oczywiście Bóg Izraela, o jednej tożsamości, który zakrył się ciałem człowieczym.
On jest źródłem życia i dawcą życia, jak zapowiadał od dawien dawna.

Spójrzcie, zobaczcie: JA JESTEM!
Ja mogę zabić i sprawić mogę aby znowu ożyło,
Ja mogę zranić i przywrócić zdrowie”
(V Księga Mojżeszowa 32:39

)


Skała musiała zatem zostać przedziurawiona.
Zasłona Boża, Baranek – ciało musiało zatem zostać przebite aby wytrysnęła woda.

Objawieniem symbolu tryskającej wody ze skały, jest wyciek wody z przebitego boku Pana Jezusa Chrystusa na krzyżu.
Jan nie bez powodu więc potwierdza wagę tego Świadectwa poprzez
wyraźne oznajmienie o tym znaczącym, prawdziwym fakcie.

„A gdy podeszli do Pana Jezusa i ujrzeli, że już umarł, nie połamali goleni jego;
Lecz jeden z żołnierzy włócznią przebił bok Jego i zaraz wyszła KREW I WODA.
A ten, który to widział, dał o tym ŚWIADECTWO, a jego Świadectwo jest prawdziwe, i on wie, że mówi prawdę, abyście i wy uwierzyli„
(Ewangelia Jana 19:33)
krew i woda z boku Baranka

Dlatego psalmista, praktycznie z każdym razem, gdy nazywa Boga SKAŁĄ, łączy to ze słowami o tytułach Zbawczych.

Bo właśnie ten tytuł „SKAŁA„ wynika z Jego Odkupienia i ofiarowania samego Siebie w ofierze

„Pan żyje!
Niech będzie błogosławiona SKAŁA moja!
Niech będzie Wywyższony Bóg, mój Zbawiciel!”
(Psalm 18:47)
Pan Skałą i twierdzą moją i Wybawieniem moim.
Bóg moją Skałą, na której polegam.
Tarczą moją i rogiem Zbawienia mego”
(Psalm 18:3)
„I porzucił Boga, który go stworzył.
Znieważył SKAŁĘ ZBAWIENIA swojego”
(V Mojżeszowa 32:15)


Przebicie Skały (ofiary Baranka Bożego, którym był Bóg), było końcowym etapem dzieła Zbawienia Pana Boga Jezusa Chrystusa.
Stąd symbol wody wyciekającej z boku, niczym woda ze skały na pustyni.

„Lecz na dom Dawida i na mieszkańców Jerusalemu wyleję DUCHA łaski.
Wtedy spojrzą na Mnie, na Tego, którego przebili„
(Zachariasz 12:10)

„Oto przychodzi wśród obłoków, i ujrzy Go wszelkie oko, a także ci, którzy Go przebili„
(Ap. 1:7)
Tą Skałą PEŁNĄ WODY ŻYCIA był jest i będzie BÓG WSZECHMOGĄCY
„Ufajcie po wieczne czasy Panu, gdyż Pan jest SKAŁĄ WIECZNĄ„

(Księga Izajasza 25:4)
„Tak mówi Pan, Król Izraela
i Odkupiciel jego, Pan Zastępów:
Ja jestem pierwszy i Ja ostatni;
i nie ma poza Mną boga.
Któż jest do Mnie podobny? – Niech woła,
niech to ogłosi i niech Mi dowiedzie!
Kto przepowiedział przyszłość od wieków
i to, co ma nadejść, niech nam obwieści!
Nie lękajcie się ani nie przerażajcie!
Czyż nie przepowiedziałem z dawna i nie oznajmiłem?
Wy jesteście moimi świadkami: czy jest jaki Bóg oprócz Mnie?
albo inna SKAŁA? – Ja nie znam takiego! „
(Księga Izajasza 44:6)

„On wzywać Mnie będzie: Tyś Ojcem moim, Bogiem moim i SKAŁĄ ZBAWIENIA MEGO„
(Psalm 89:27)
„Pan jest SKAŁĄ moją, twierdzą i WYBAWICIELEM MOIM.
Bóg jest Skałą moją, Jemu UFAM, Tarczą moją, rogiem ZBAWIENIA MOJEGO, schronieniem moim, ucieczką, WYBAWICIELEM MOIM”
(II Księga Samuela)


W prawie każdym wersecie dotyczącym Boga jako Skały
jest nie bez powodu przyłączenie elementu ZBAWIENIA.

Bóg nawiązuje tutaj do planowanego osobistego dostarczenia wody na pustyni – Wody Żywota.
Bóg nazywa siebie Skałą Zbawienia nie dlatego, że skała jest duża.
Równie dobrze mógłby się nazwać np. „górą” zbawienia.

Chodzi tu natomiast o ALUZJĘ pomiędzy tym co stało się po wyzwoleniu Izraela z niewoli (na pustyni) – tj. wylanie wody ze skały , a tym co planował zrobić Bóg (i zrobił) –dostarczyć osobiście Wody Żywota (również na pustyni – nad Jordanem) poprzez wypełnienie odwiecznego postanowienia dotyczącego Zbawienia, oddając samego Siebie w ofierze i napojenie swojego ludu wybranego.

„Rozszczepił SKAŁĘ i trysnęły wody, popłynęły strumieniem wody„ (Psalm 105:41)
„Przypomnieli sobie, że Bóg jest ich SKAŁĄ, że Bóg Najwyższy jest Odkupicielem ich”(Psalm 78:35)
„Skało moja i Odkupicielu mój!”
(Psalm 19:15)
„On jest Skałą! Doskonałe jest DZIEŁO JEGO„
(V Mojżeszowa 32:4)

Wszystko to wskazuje na wieczną Skałę Zbawienia – czyli Boga, który będzie wiecznie królował i SAM stał się SKAŁĄ ZBAWIENIA.

Dlatego tak mówi jeszcze będąc w ciele:
„Gdybyście jednak uwierzyli Mojżeszowi, to byście i Mnie uwierzyli.
O Mnie bowiem on pisał.
Jeżeli jednak jego pismom nie wierzycie, jakżeż moim słowom będziecie wierzyli?»
(Ewangelia Jana 5:46)


oraz:
„Badacie PISMA (Mojżesz, prorocy ), bo sądzicie,
że macie w nich ŻYWOT WIECZNY, a ONE O MNIE ŚWIADECTWO SKŁADAJĄ
(baranki, święta, tetragram, woda tryskająca ze SKAŁY, Bóg Świecący w postaci słupa ognia itd.) ,
ale MIMO TO nie chcecie PRZYJŚĆ DO MNIE ABY MIEĆ ŻYWOT„ (Jan 5:39)

Dlatego Pan Jezus Chrystus Bóg – Skała Zbawienia będąc jeszcze na świecie, zawołał:
„Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie DO MNIE I PIJE(ze SKAŁY).
Kto wierzy we Mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki Wody Żywej.
A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w Niego uwierzyli”.
(Jan 7:37)


Zamierzone przez Boga Jezusa Chrystusa również było to aby spotkać przy studni Samarytankę.
Treść rozmowy jest NIESAMOWITA:

„wtem przyszła niewiasta samarytańska, aby nabrać wody.
Pan Jezus rzekł do niej: Daj Mi pić!”
(Ewangelia Jana 4:7)
odpowiedziała mu
„Jakże Ty, będąc Judejczykiem, prosisz mnie o wodę? „
(Ewangelia Jana 4:9)

„Odpowiedział jej Pan Jezus: Gdybyś znała DAR BOŻY I TEGO, który mówi do ciebie
daj mi pić, wtedy prosiłabyś Go, i dałby Ci Wody Żywej„
(Ewangelia Jana 4:10)
Samarytanka nie do końca zrozumiała
„Mówi do Niego: Panie nie masz nawet czerpaka, a studnia jest głęboka, skądże więc masz tę „WODĘ ŻYWĄ ? ”
(Ewangelia Jana 4:11)


„Odpowiedział jej PAN JEZUS: Każdy kto pije tę wodę, znowu pragnąć będzie, ale kto napije się WODY, którą JA MU DAM, nie będzie pragnął na wieki, lecz WODA, którą JA MU DAM, stanie się w nim źródłem wytryskującej ku żywotowi wiecznemu„
(Ewangelia Jana 4:14)

Dobrze.
Powiedzieliśmy sobie, że w nawiązaniu do wytryskującej wody ze skały, wypływała woda z krwią z boku Chrystusa Pana Jezusa.
Nie był to jeszcze moment umożliwiający nawodnienie swojego ludu swoim Duchem.
Po śmierci nastąpiło natomiast zmartwychwstanie Pana, tj. sam wzbudził (Duch Boży) swoje ciało ziemskie do życia.
„Zburzcie tę Świątynię, a ja w trzy dni ją odbuduję….
ale On mówił o Świątyni ciała swego”
(Ewangelia Jana 2:19)

Kolejnym etapem po objawieniu się Marii Magdalenie, było „UWIELBIENIE„, znane również „POWROTEM DO OJCA„

Akt uwielbienia opisywałem w poprzednim artykule, wydającym Świadectwo o Panu Jezusie Chrystusie.
Pan Jezus Chrystus Bogiem Ojcem

Uwielbienie (powrót do Ojca) niosło za sobą szereg skutków, ale wynikały one z jednego najistotniejszego – GŁÓWNEGO skutku – tj. zakończenia człowieczej egzystencji Boga Jezusa Chrystusa.
Od tego momentu mamy do czynienia tylko z naturą Bożą, Boga – Pana Jezusa Chrystusa – który jest Duchem Świętym, którego należy czcić w Duchu i w Prawdzie.
„Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; i znowu opuszczam świat i idę do Ojca„
(Jan 16:28)

„Lecz nadchodzi godzina i teraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie; bo i Ojciec takich szuka, którzy Mu tak cześć oddawali„
(Ewangelia Jana 4:23)


„Bóg jest Duchem, a ci, którzy Mu cześć oddają, winni Mu ją oddawać w duchu i w prawdzie.”
(Ewangelia Jana 4:24)

Dlatego Duch Prawdy nie mógł być posłany, ponieważ Pan Jezus Chrystus był jeszcze ograniczony przez FIZYCZNE CIAŁO, musiał zatem stać się Duchem (zostać uwielbiony) to znaczy: musiało zostać wykonane dzieło ZBAWIENIA poprzez męczeńską śmierć poprzez

przebicie ciała i WYPŁYNIĘCIE WODY, które również ma charakter symboliczny:

„Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie DO MNIE I PIJE.
Kto wierzy we Mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki Wody Żywej.
A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w Niego uwierzyli; albowiem Duch Święty nie był jeszcze dany , BO Pan Jezus NIE BYŁ JESZCZE UWIELBIONY
(nie powrócił do Ojca – nie stał się Duchem)„
(Ewangelia Jana 7:37)
„Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; i znowu opuszczam świat i idę do Ojca„ (Jan 16:28)

Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo Go nie widzi i nie zna.
Wy Go znacie, bo przebywa wśród was(Ojciec – DUCHEM) i W WAS będzie.
Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was„
(Jan 14:17)

„Owego dnia poznacie, że jestem w Ojcu moim(DUCHU moim czyli jest Duchem) i wy we Mnie (napojeni moim Duchem), a Ja (Duchem) W WAS„
(Ewangelia Jana 14:17)

Ojciec Święty uwolnił się z ciała po akcie uwielbienia samego siebie

„Słyszeliście, że powiedziałem wam:
Odchodzę i PRZYCHODZĘ(Swoim Duchem) do was.
Gdybyście Mnie miłowali, to byście się radowali, że idę do Ojca, bo Ojciec
(przejście do stanu Duchowego) jest większy niż Ja„.
(Ewangelia Jana 14:28)

„Duch Prawdy, który OD OJCA WYCHODZI(Duch wychodzi z Ducha Bożego)„
(15:26 Jan)
„WYSZEDŁEM OD OJCA(z Ducha Bożego) i przyszedłem na świat i znów opuszczam świat i idę do Ojca (do formy DUCHOWEJ z powrotem)„ (Jan 16:28)


Wodą Żywota jest więc sam Bóg.
On jest Duchem Życiodajnym, którego społeczność daje nam nie tylko życie, ale także to:

„Trwajcie WE MNIE (Duchu Świętym – Bożym), a JA W WAS.
Jak latorośl sama z siebie nie może wydać owocu, jeśli nie trwa w krzewie winnym, tak i wy, jeśli WE MNIE trwać nie będziecie”
(Ewangelia Jana 15:4)

„Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami.
Kto trwa we Mnie, a JA W NIM, ten wydaje wiele owocu; bo BEZE MNIE (bez Ducha) nic uczynić nie możecie„
(Jan 15:5)

Gdyż wyleję wody na spieczoną ziemię i strumienie na suchy ląd;
Wyleję Mojego Ducha (swoją obecność – Ducha życiodajnego) na twoje potomstwo i moje błogosławieństwo na twoje latorośle, aby się rozkrzewiły„
(Księga Izajasza 44:3)

I to jest ta Woda, którą dostarczył Bóg na pustyni – jest to Woda Życia, którą Bóg karmi tylko i wyłącznie wybrany lud.


„Gdyż tak mówi Pan: Wydajcie radosne okrzyki nad Jakubem, wykrzykujcie nad przewodnikiem narodów!

ZWIASTUJCIE, wysławiajcie i mówcie:
PAN WYBAWIŁ SWÓJ LUD!
RESZTKĘ IZRAELA!

Oto sprowadzę ich z ziemi północnej i zgromadzę ich z krańców ziemi.
Są pośród nich ŚLEPI, CHROMI, brzemienne i rodzące razem, powrócą tu w gromadzie.
Oto przyjdą z płaczem,
A JA WŚRÓD POCIESZENIA poprowadzę ICH I ZAWIODĘ DO STRUMIENI WÓD DROGĄ prostą, na której się nie potkną, gdyż JA JESTEM OJCEM DLA IZRAELA a Efraim jest moim pierworodnym.
Słuchajcie Pana narody i ZWIASTUJCIE NA WYSPACH i mówcie:
TEN, który rozproszył IZRAELA – zgromadzi go i strzec go będzie JAK PASTERZ SWOJEJ TRZODY! „
(Jeremiasz 31:7-10)

Przyszedł do tych, którzy byli najmniejsi w oczach kapłanów, nie wywyższali się, a byli pokorni na duchu i żyli w Sprawiedliwości Bożej

„Przecież to Moja Ręka uczyniła tak, że to wszystko powstało – mówi Pan.
Lecz Ja patrzę na tego, który jest pokorny i przygnębiony na duchu i który z drżeniem odnosi się do Mojego Słowa„
(Księga Izajasza 66:2)

Takich wybrał właśnie, w szczególności apostołów, ponieważ znał ich serca badając je, a także przenikając nerki.

„A gdy Pan Jezus ujrzał Natanaela, idącego do niego, rzekł o nim:
Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma fałszu.
Rzecze Mu Natanael: Skąd mnie znasz?
Odpowiedział mu Pan Jezus: Zanim cię zawołał Filip,
WIDZIAŁEM CIĘ , gdy byłeś pod drzewem figowym„
(Ewangelia Jana 1:47)

„Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem„
(Jan 15:16)
„chwalić Mnie będą zwierzęta polne, szakale i strusie, że dostarczyłem na pustyni wody, rzeki na pustkowiu, aby napoić mój lud wybrany(m.in. apostołów).
Lud, który sobie stworzyłem, będzie zwiastował Moją Chwałę (jedna Chwała – Boża)”
(Księga Izajasza 33:20)


Pan, Bóg Jezus Chrystus sam dostarczył więc wodę na spieczone miejsca, sam napoił swój lud wybrany uprzednio składając ziemskie życie w ofierze.
Daje też piękne obietnice, dla Tych którzy Mu służą i chcą Go szukać:

„

I rzekł do mnie: STAŁO SIĘ(Skała Zbawienia wytrysnęła)!
Ja Jestem Alfa i Omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec.
JA pragnącemu dam darmo ze źródła wody żywota.
Zwycięzca odziedziczy to wszystko i będę mu Bogiem, a on będzie Mi synem. „
(Ap. 21:6)

„A ten, kto pragnie, niech przychodzi, a kto chce, niech darmo weźmie
Wodę Żywota Mówi TEN, który świadczy o tym:
TAK PRZYJDĘ WKRÓTCE.
Przyjdź Panie JEZU!”
(Ap. 22:17,20)


Pan Bóg Jezus Chrystus jest SKAŁĄ ZBAWIENIA – czyli ŹRÓDŁEM WÓD ŻYWYCH, z której wytrysnęła WODA ŻYCIA.
„Nadziejo Izraela, Panie !
Wszyscy, którzy Cię opuszczają, będą zawstydzeni, a ci, którzy od Ciebie odstępują, będą zapisani na piasku, gdyż opuścili Pana , ŹRÓDŁO WÓD ŻYWYCH„
(Jeremiasz 17:13)


SKAŁĄ ZBAWIENIA jest dla tych, którzy w Niego uwierzyli, natomiast dla tych, którzy Go nie przyjęli jest również SKAŁĄ, ale „POTKNIĘCIA„.
Bóg przewidział odrzucenie Jego dzieła podając nam odpowiednie proroctwo przez swojego proroka – Izajasza:

„Tylko Pana Zastępów miejcie za Świętego, niech On będzie waszą bojaźnią i On waszym lękiem!
I będzie wam Świętością i kamieniem obrazy, i SKAŁĄ POTKNIĘCIA dla obydwu domów Izraela, sidłem i siecią dla mieszkańców Jeruzalemu.

I WIELU się potknie o nie i upadną, potłuką się, i będą usidleni i schwytani.
(Księga Izajasza 8:13-14)


W historycznym źródle – liście Piotra, opierając się na fakcie odrzucenia Skały Zbawienia mamy słuszne powołanie się na powyższy fragment z Izajasza:

„Dla was , którzy wierzycie, jest On rzeczą cenną;
dla niewierzących zaś KAMIEŃ TEN , którym wzgardzili budowniczowie, pozostał kamieniem węgielnym,
ALE TEŻ KAMIENIEM, O KTÓRY SIĘ POTKNĄ, I SKAŁĄ ZGORSZENIA CI KTÓRZY NIE WIERZĄ SŁOWU , POTYKAJĄ SIĘ oń, na co są zresztą przeznaczeni”
(1 Piotr 2:7)


wszyscy zatem, którzy odrzucili SKAŁĘ ZBAWIENIA – zostaną wytraceni w dniu sądu.
Bez wiary w to, co uczynił Bóg – nie ma drogi do życia.
O tym dniu ŚWIADCZY całe Pismo od Mojżesza po Apokalipsę.
Nie przyjęcie dzieła Zbawienia Pana Boga Jezusa Chrystusa może być tylko efektem podeptania i ignorancji Jego Słowa oraz braku chęci poznania Go.

„Dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał i stałeś się Zbawieniem moim.
Kamień, który odrzucili budowniczowie, STAŁ SIĘ kamieniem węgielnym„
(Psalm 118:21)

Pan Jezus Chrystus jest SKAŁĄ – jedynym Zbawicielem,
o którym świadczy całe Słowo Boże i wszyscy prorocy wskazywali na ten
WIELKI NAJWAŻNIEJSZY DZIEŃ!
„TYLKO ON jest Skałą moją i Zbawicielem moim „
(Psalm 62:3)

„Abraham, ojciec wasz, cieszył się, że miał oglądać Dzień Mój, i oglądał i radował się.
Wtedy rzekli: Pięćdziesięciu lat nie masz, a Abrahama widziałeś?
Odpowiedział Pan Jezus: Zaprawdę zaprawdę powiadam wam,
zanim Abraham się urodził: JA JESTEM. ”
(Ewangelia Jana 8:56)
„kto od dawien dawna to przepowiedział, kto od dawien dawna to zwiastował?
Czy nie Ja, Pan Jezus , poza którym nie ma Boga?
Oprócz Mnie nie ma żadnego boga sprawiedliwego i Wybawiciela”
(Księga Izajasza 45:21)

Odrzucenie Pana Boga wiąże się z ogromną konsekwencją, którą Bóg przewidywał od wieków
„Ja bowiem znam ich uczynki i zamysły i PRZYJDĘ aby zebrać wszystkie narody i języki; one przyjdą, aby oglądać MOJĄ CHWAŁĘ!

Gdy wyjdą, będą oglądać trupy ludzi, którzy odstąpili ode Mnie„
(Księga Izajasza 66:18,23)

nie przyjął Go cały świat.
Nie naród.
Diabeł, rękoma chrześcijan zrzucił winę na NARÓD Judejczyków, którzy Go nie przyjęli.
Prolog Jana mówi, że ŚWIAT Go nie poznał
„Na świecie był i świat przezeń POWSTAŁ, lecz ŚWIAT Go nie rozpoznał, do swojej WŁASNOŚCI przyszedł, ale swoi GO nie przyjęli”
(Ew. Jana 1:10-11)

I tak jest współcześnie, że to ŚWIAT Boga odrzucił i znienawidził.
Nie chcą Go poznawać, nie chcą poznać Jego chwały i oblicza.
Bez własnej inicjatywy jest to niemożliwe.
Były czasy, gdy Bóg dawał się poznawać ludowi nawet grzesznemu i opornemu, który Go drażnił i grzeszył przeciwko Niemu.

Doprowadziło to do tego, że Bóg zderzył się z bardzo przykrym doświadczeniem.
Byłem przystępny dla tych, którzy o Mnie nie pytali, dałem się znaleźć tym, którzy
Mnie nie szukali.
Oto jestem, oto jestem, mówiłem do narodu, który nie był nazwany moim imieniem.
Przez cały dzień wyciągałem moje ręce do ludu opornego, który, kierując się własnymi zamysłami, kroczy drogą niedobrą.
Do narodu, który ciągle zuchwale mnie drażnił, składając ofiary w ogrodach i kadząc na cegłach. Przesiadując na grobach i nocując w miejscach ukrytych:
jedzą mięso wieprzowe i polewkę z nieczystych rzeczy w swoich naczyniach.
Mówią: TRZYMAJ SIĘ Z DALA!
NIE ZBLIŻAJ SIĘ DO MNIE!
(Księga Izajasza 65:1-5)


„Tak samo i Ja wybiorę dla nich męki i sprowadzę na nich to, czego się lękali.
Bo gdy wołałem, nikt nie odpowiadał, gdy mówiłem, nikt nie słuchał, lecz czynili to, co jest złe w moich oczach, i wybrali to, czego Ja nie lubię. „
(Księga Izajasza 66:4)

Kolejną proroczą zapowiedzią (po symbolu tryskającej wody ze SKAŁY), i aluzją do dzieła Pana Boga Jezusa Chrystusa jest ustanowienie przez Boga ŚWIĘTA NAMIOTÓW.
Wynikało to Święto z faktycznego i osobistego przebywania BOGA (Ducha Bożego) w Namiocie – przenośnej Świątyni – NA PUSTYNI , po wyzwoleniu Izraela z niewoli egipskiej!
Tak jak Bóg mieszkał w Namiocie z ludem na pustyni po wyzwoleniu z niewoli wraz ze Swoim ludem, tak święto to proroczo zapowiadało przyszłą, ponowną obecność SAMEGO Boga na ziemi przejawiającą się osobistym przyjściem do swojej własności !


Prorokował o tym wydarzeniu w szczególności Zachariasz, Izajasz i wiele innych proroków.
„Wesel się i raduj córko Syjonu, bo oto przychodzę i postawię NAMIOT wśród ciebie – mówi Pan. „ (Zachariasz 2:14 septuaginta)

„WESEL SIĘ bardzo, CÓRO SYJOŃSKA, WYKRZYKUJ córko Jeruzalemska, oto twój KRÓL PRZYCHODZI do ciebie, sprawiedliwy ON i zwycięski, łagodny i jedzie na ośle na oślęciu, źrebięciu oślicy” (Księga Zachariasza 9:9)

WESEL SIĘ CÓRKO SYJONU, WYKRZYKUJ GŁOŚNO, Izraelu!
Raduj się i wykrzykuj radośnie z całego serca, córko jeruzalemska!
Pan oddalił twoich przeciwników, Pan, Król Izraela JEST POŚRÓD CIEBIE, już nie doznasz nieszczęścia.

W owym dniu powiedzą do Jeruzalemu: NIE BÓJ SIĘ SYJONIE!
Niech nie opadają twoje ręce. Pan , twój BÓG, JEST POŚRÓD CIEBIE, MOCARZ, ON ZBAWI! „ (Sofoniasz 3:14-17)


i końcowy etap w kwestii Królowania Boga – wg Zachariasza:

„Potem PRZYJDZIE PAN JEZUS CHRYSTUS mój BÓG, a z Nim wszyscy święci….
I będzie PAN Jezus Chrystus KRÓLEM CAŁEJ ZIEMI.
W owym dniu PAN Jezus Chrystus będzie JEDYNY i JEDYNE BĘDZIE JEGO IMIĘ„

(Zachariasz 14:5,9)

Święto Namiotów zostało wypełnione, kiedy Bóg Pan Jezus Chrystus przyszedł do swojej własności, który narodził się prawdopodobnie właśnie w to Święto.
Święto Namiotów trwało 7 dni.
W ostatni dzień tego Święta – kapłan przy muzyce nabierał z sadzawki Siloe, do złotego dzbana, właśnie WODĘ wylewając ją symbolicznie na ołtarz – co symbolizowało w sposób oczywisty dostarczenie przez Boga wody na pustynię !


W trakcie tego obrządku TŁUM ŚPIEWAŁ PSALM 118, a refrenem, który powtarzali w trakcie wylewania wody był 25 werset!!!
„O, teraz więc dokonaj zbawienia” !!!
(Psalm 118:25)


a sam PSALM w swojej treści zawiera m.in. takie zapisy:
Pan, moja moc i pieśń,
stał się moim Zbawcą.
Okrzyki radości i wybawienia
w namiotach ludzi sprawiedliwych:
Prawica Pańska moc okazuje,
prawica Pańska wysoko wzniesiona,
prawica Pańska moc okazuje.
Nie umrę, lecz będę żył
i głosił dzieła Pańskie.
Ciężko mnie Pan ukarał,
ale na śmierć mnie nie wydał.
Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości:
chcę wejść i złożyć dzięki Panu.
Oto jest brama Pana,
przez nią wejdą sprawiedliwi.
Dziękować Ci będę, że mnie wysłuchałeś
i stałeś się moim zbawieniem.
Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana:
cudem jest w oczach naszych.
Oto dzień, który Pan uczynił:
radujmy się zeń i weselmy!
O Panie, racz wybawić!
O Panie, daj pomyślność!
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie!
Błogosławimy wam z domu Pańskiego.
Pan jest Bogiem:
niech nas oświeci!
Ścieśnijcie szeregi, z gałęziami w rękach,
aż do rogów ołtarza.
Psalm 118


ŚWIĘTO SYMBOLICZNIE PRZEDSTAWIAŁO, WSZYSTKO TO, CZEGO BÓG DOKONAŁ OSOBIŚCIE BĘDĄC NA ZIEMI, A TAKŻE EFEKT JEGO DZIEŁA ZBAWCZEGO – DOSTARCZENIE WODY ŻYCIA!!!

Po przyjściu na świat, Pan Bóg Jezus Chrystus na to Święto, które symbolizowało właśnie Jego (Boga) przyjście, udał się w sposób potajemny!

„Kiedy zaś bracia Jego udali się na święto namiotów, wówczas poszedł i On(Pan Jezus), jednakże nie jawnie, lecz skrycie.
Tymczasem Żydzi już Go szukali w czasie święta i mówili:
„Gdzie On jest?”
(Ewangelia Jana 7:10)

.
[color=#40BF80]
I właśnie w ostatni dzień TEGO ŚWIĘTA, w którym dokonywało się SYMBOLICZNEGO WYLEWANIA WODY PRZEZ KAPŁANA na ołtarz, PAN BÓG JEZUS CHRYSTUS ZAWOŁAŁ:
„Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie DO MNIE I PIJE.
Kto wierzy we Mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki Wody Żywej.
A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w Niego uwierzyli”.
(Jan 7:37)

.
Bóg dostarczył więc wodę życia osobiście- tak jak wskazywało powyższe ŚWIĘTO ,
które sam nakazał obchodzić, aby Go w owym dniu rozpoznać!
Kolejna rzecz o której należy wspomnieć to to, że dopiero narodzenie się z tej wody, czyli z Ducha Boga (z Boga) daje ludziom życie.
Oznacza to tyle, że do Królestwa Niebiańskiego nie wejdzie zupełnie nikt, kto nie stał się dzieckiem Pana Boga Jezusa Chrystusa.

Pan Bóg w sposób wyraźny, będąc jeszcze na świecie powiedział:

„Odpowiedział Pan Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci,
jeśli się kto nie narodzi z Wody i Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego.
Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha – duchem jest„
(Ewangelia Jana 3:5)

do tego należy dodać jeszcze to:

„Do swej własności przyszedł, ale swoi Go nie przyjęli.
TYM ZAŚ, którzy GO przyjęli, dał prawo stać się DZIEĆMI BOŻYMI,
tym, którzy wierzą w imię Jego, którzy narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli,
ani z woli mężczyzny, lecz z BOGA (czyli z Jego Ducha Świętego).”
(Ewangelia Jana 1:11-13)


Powyższe dzieło Zbawcze SKAŁY, Boga Izraela, doprowadziło do etapu,
który od zawsze Bóg planował.
Bóg stał się Ojcem tych,
którzy w Niego uwierzyli poprzez zrodzenie ich i tym

samym danie im życia wiecznego:
„I będzie tak, że zamiast mówić do nich:
WY jesteście moim ludem, będzie się do nich mówiło:
SYNAMI BOGA ŻYWEGO JESTEŚCIE„
(Ozeasz 2:1)


„I rzekł do mnie: STAŁO SIĘ(Skała Zbawienia wytrysnęła)! Ja Jestem Alfa i Omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec. JA pragnącemu dam darmo ze źródła wody żywota. Zwycięzca odziedziczy to wszystko i będę mu Bogiem, a on będzie Mi synem. „

(Ap. 21:6)
„Ja wprawdzie myślałem: jakżebym CHCIAŁ UZNAĆ CIĘ ZA SYNA i dać ci w dziedzictwo ziemię uroczą.
I myślałem, że będziecie na Mnie wołać:MÓJ OJCZE!
i nie odwrócicie się ode Mnie, lecz jak kobieta zdradza swojego męża, tak wy Mnie zdradziliście, domu Izraela – mówi Pan Jezus Chrystus.„
(Jeremiasz 3:19)

„i tak się do mnie odezwał: Chodź pokażę ci OBLUBIENICĘ, MAŁŻONKĘ BARANKA „
(Ap. 21:9)

„Na krótką chwilę porzuciłem cię, lecz znów cię zgromadzę w wielkiej miłości „
(54:7 Izajasz)
.
„Nawróć się żono odstępna, Izraelu – mówi Pan Jezus Chrystus-
Nie spojrzę na was surowo, gdyż Ja jestem dobrotliwy – mówi Pan Jezus Chrystus –
a nie chowam gniewu na wieki!
Tylko uznaj swoją winę, że od Pana Jezusa swojego Boga, odstąpiłaś i oddawałaś się obcym bogom pod każdym zielonym drzewem, a mojego głosu nie słuchaliście – mówi Pan Jezus Chrystus „ (Jeremiasz 3:12-13)

.
„Bo jak młodzieniec poślubia pannę, tak poślubi cię twój Odnowiciel, a jak oblubieniec raduje się z oblubienicy tak twój Bóg będzie radował się z ciebie.
(Izajasz 62:5)


Taką ofertę daje nam Bóg i Ojciec Święty – Skała Zbawienia, w której jest Życie Wieczne.
„On wzywać Mnie będzie: Tyś OJCEM moim, Bogiem moim i SKAŁĄ Zbawienia mego”
(Psalm 89:27)

Przebywanie Izraelitów na pustyni – po wyzwoleniu ich z niewoli egipskiej zawierało jeszcze inne zjawiska, które znajdują swoje aluzje w dziele Zbawienia i faktycznym osobistym przyjściu Boga na ziemie.
Poniższy fragment nawiązuje do pustyni gdzie Izraelici przebywali po wyzwoleniu ich z niewoli egipskiej wraz z Bogiem w Namiocie.


.
„On bowiem jest Bogiem naszym, a my ludem pastwiska Jego i trzodą ręki Jego.
Obyście dziś głos Jego usłyszeli:
Nie zatwardzajcie serca waszego , jak w Meriba, jak w dniu pobytu w Massa na pustyni
(to tam gdzie ze skały woda wytrysnęła), gdzie kusili Mnie ojcowie wasi, doświadczali Mnie, chociaż widzieli dzieło Moje.
(Psalm 95:7)


dlatego Pan Bóg Jezus Chrystus mówi:
„Oto stoję u drzwi i pukam; jeśli ktoś usłyszy głos Mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego(Duchem swoim) i będę z nim obcował, a on ze Mną”
(Ap. 3:20)

.
i druga część wskazująca na wypełnienie się proroctw z przebywania na pustyni
gdzie kusili Mnie ojcowie wasi, doświadczali Mnie, chociaż widzieli dzieło Moje.
(Psalm 95:7)


Bóg Jezus Chrystus mówi tak:
„Gdybym wśród nich nie pełnił uczynków, których nikt inny nie czynił, nie mieliby grzechu, lecz teraz i widzieli, i znienawidzili zarówno Mnie jak i Ojca mego.”
(Ewangelia Jana 15:24)

„A gdy cały zbór zamierzał ich ukamienować, CHWAŁA PANA ukazała się w Namiocie Zgromadzenia wszystkim synom izraelskim.
Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: Jak długo znieważać Mnie będzie ten lud?
Jak długo nie będą Mi wierzyć mimo WSZYSTKICH ZNAKÓW, KTÓRE WŚRÓD NICH UCZYNIŁEM?
Wytracę ich zarazą i wygubię ich.„
(IV Mojżeszowa 14:10)

.
On sam przybędzie i nas wybawi.
Wtedy oczy niewidomych otworzą się, a uszy głuchych będą słyszeć.
Wtedy kulawy zacznie skakać jak jeleń, a język jąkających się będzie mówił płynnie, bo nawet na pustyni wytryskiwać będzie WODA ,
a w spragnionej krainie wysuszone koryta napełnią się wodą, bezwodny obszar stanie się moczarem, a do spieczonej suszą krainy dotrą wód potoki.
(Księga Izajasza 35:1-7 /septuaginta/)


W związku z powyższym, gdy Pan Jezus Chrystus przywrócił wzrok niewidomemu, faryzeusze przeprowadzali śledztwo.
Ów ślepy człowiek, który odzyskał wzrok dzięki Chwale Bożej okazał się być obiektywny w ocenie, o czym wskazuje poniższy fragment.
Wobec czego świadectwo jego musiało być dla władz religijnych wiarygodne.

Uzdrowiony rzekł tak:
„Czy jest grzeszny, nie wiem: TO JEDNO WIEM, że byłem ślepy, a teraz widzę
(Ewangelia Jana 9:25)


„Dzieła, które ja czynie w imieniu Ojca Mojego, Świadczą o Mnie;
Lecz wy nie wierzycie, bo nie jesteście z owiec Moich.
Owce Moje GŁOSU MOJEGO słuchają i Ja znam je, a one idą za Mną.
JA daje im Życie wieczne, i nie giną na wieki, i nikt nie wydrze ich z RĘKI MOJEJ.
Ojciec mój, który mi je dał jest WIĘKSZY NAD WSZYSTKICH(DUCH BOŻY) i nikt nie może wyrwać ich z RĘKI OJCA (ta sama ręka). Ja i Ojciec jedno jesteśmy. „
(Ewangelia Jana 10:26)


historia powtórzyła się we wszystkim – również nie uwierzyli w znaki
i nie słuchali Jego głosu:
„Ale jak żyję i pełna jest cała ziemia Chwały Pana – ŻADEN z tych mężów, którzy widzieli Moją Chwałę i Moje Znaki, jakich dokonywałem w Egipcie i na pustyni, a oto już dziesięciokrotnie wystawiali Mnie na próbę i nie słuchali MOJEGO GŁOSU, nie zobaczy ziemi, którą przysiągłem ich ojcom.
Żaden z tych, którzy Mnie znieważyli, jej nie zobaczy”
(IV Mojżeszowa 14:21-23)


Jak widzimy wszelkie zdarzenia mające miejsce na pustyni mają swoje odbicie w okresie przyjścia Boga Jezusa Chrystusa.
Współcześnie również nie uwierzyli w Jego znaki, które za czasów Światłości czynił.
Nie chcą rozumieć Jego Słowa.
A traktując Jego Słowo w sposób literalny, cielesny – WYŚMIEWAJĄ SIĘ Z NIEGO.
Chociażby przykładem jest tzw. eucharystia – tj. zrozumienie w sposób dosłowny słów o spożywaniu ciała Pana Jezusa Chrystusa.
Ignorancja reszty Słów Pana, a także niezrozumienie form przypowieści, doprowadza do absurdów oraz wydrwienia nauczania Bożego.
Tymczasem prosili Go uczniowie, mówiąc:
«Rabbi, jedz!»
On im rzekł: «Ja mam do jedzenia pokarm, o którym wy nie wiecie».
(Ewangelia Jana 4:31)


Tak samo z wodą- tj. chrztem, który wskazywał na chrzest Duchem.

Chrześcijaństwo uczyniło z tego martwy uczynek, nie mając zupełnej świadomości o symbolicznym charakterze tego, co czynił Jan Chrzciciel, a także tego o czym pisał m.in. Izajasz.
Dostarczenie Wody przez Boga Jezusa Chrystusa to nic innego jak dostarczenie Jego Ducha na spieczoną pustynię – tj. miasto, w którym brak żywego Ducha Bożego.
ale to nie wszystko

Podobnie jak z wodą wytryskającą ze skały na pustyni, przebywania Boga osobiście na pustyni, brak wiary w znaki dokonane przez Boga, mamy także odzwierciedlenie , co do spożywania pokarmu, o którym Pan Jezus Chrystus mówił:
Pan powiedział wówczas do Mojżesza:

«Oto ześlę wam chleb z nieba, na kształt deszczu.
I będzie wychodził lud, i każdego dnia będzie zbierał według potrzeby dziennej.
Chcę ich także doświadczyć, czy pójdą za moimi rozkazami czy też nie.
(II Moj. 16:4)

.
To również się wypełniło
Rzekł Pan Jezus Chrystus:
„Ja jestem Chlebem Żywym, który z Nieba zstąpił;
Jeśli kto spożywać będzie Ten Chleb, żyć będzie na wieki; „
(Ewangelia Jana 6:51)

.
Do dziś nie rozumieją tych słów ludzie ze świata.
Widzą fizyczny chleb, który świat daje,
tak samo wodę, którą można nalać sobie z kranu i się w niej wykąpać!


„Wtedy szemrali przeciwko Niemu, czy to nie Jezus syn Józefa, którego ojca i matkę znamy? Jakże więc może teraz mówić : Z NIEBA ZSTĄPIŁEM?”
(Ew. Jana 6:41)

.
Nie rozumieli, że Duch Święty zstąpił z Nieba, a nie fizyczny CHLEB, czy CIAŁO LUDZKIE
Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda.
Słowa, które Ja wam powiedziałem, są Duchem i są życiem, lecz są pośród was tacy, którzy nie wierzą”
(Ewangelia Jana 6:63)
.
„Wy sądzicie według ciała„
(Ewangelia Jana 8:15)


Nieznajomość proroctw, osobowości Boga, a także cielesny sąd oraz organizacja chrześcijańska prowadzona od pokoleń przez diabła, doprowadziła do tego, że Boga zaczęto stawiać w najgorszym świetle.
Zarzuca Mu się kreacje wszystkich obrządków chrześcijańskich.
Poza powyższymi również umywanie nóg.
.
„Panie, Ty miałbyś umywać nogi moje?
Odpowiedział PAN Jezus:
Co Ja czynię TY NIE WIESZ TERAZ, ALE POTEM SIĘ DOWIESZ„
( Ewangelia Jana 13:7)


„Jeżeli wam mówię o tym, co jest ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebiańskich?
(Jan 3:12)


Powyższe uchybienia chrześcijan doprowadziły do jeszcze większych zarzutów kierowanych wobec Boga.
Zarzuca się Bogu, że oddał swoje dziecko na rzeź, za którego zabicie odbiera teraz chwałę i cześć.
Nauka chrześcijan głosi, że to nie Bóg wybawił lud swój, ale dał na krzyż swojego niewinnego, Sprawiedliwego i BEZGRZESZNEGO syna.

„Do zabicia niewinnego i sprawiedliwego nie przyczyniaj się, bo nie uniewinnię winowajcy”
(II Mojżeszowa 23:7 )

„Czy Bóg łamie Prawo?
Czy Wszechmocny nagina Sprawiedliwość? „
(Hiob 8:3)

„Panie nie dopuść aby niewinna krew była pośród twojego ludu„
(V Moj. 21:8)

.


CZY SPRAWIEDLIWY BÓG MÓGŁBY WBREW SWOJEMU PRAWU WYDAĆ NA ŚMIERĆ NIEWINNE ISTNIENIE ZA WINY LUDU ?

Bóg samo oddanie dziecka w ofierze od zawsze karcił i brzydził się takim zachowaniom.

„wznieśli miejsce ofiarne Tofet w Dolinie Ben – Hinnoma,
aby spalać w ogniu swoich SYNÓW i swoje córki,
czego JA NIE NAKAZAŁEM i CO NAWET NA MYŚL MI NIE PRZYSZŁO – mówi PAN”
(JEREMIASZ 7:31)

„Z potomstwa swego nie będziesz podawał żadnego na ofiarę! ”

NADTO BÓG DODAJE:

„To też przestrzegajcie nakazu Mojego, by nie czynić nic z OBRZYDLIWYCH obyczajów, jakie tu były stosowane przed wami, abyście się nimi NIE SKALALI!”
(III Księga Mojżeszowa 18:21 , 30)


Oddawanie SYNÓW (potomstwa) w ofierze było BARDZO OBRZYDLIWĄ w oczach Boga pogańską praktyką.
BÓG KARAŁ JĄ ŚMIERCIĄ !


„Powiedz do synów izraelskich: Ktokolwiek z synów izraelskich i z obcych przybyszów mieszkających w Izraelu odda kogoś ze swego potomstwa Molochowi, poniesie śmierć; miejscowa ludność ukamienuje go.
Ja zaś zwrócę się przeciwko mężowi temu i wytracę go spośród jego ludu, gdyż oddał Molochowi jedno ze swego potomstwa i skalał moją świątynię, i zbezcześcił moje święte imię.”
(III Mojżeszowa 20:2-3)


„Czy to nie wy jesteście dziećmi odstępstwa, potomstwem kłamstwa?
Wy, którzy uprawiacie nierząd między terebintami, pod każdym zielonym drzewem, którzy składacie dzieci w ofierze w dolinach, wśród rozpadlin skalnych”.
(Izajasz 57:4)


Chrześcijaństwo cytując fragment
3:16 Ewangelii Jana traktuje dosłownie, literalnie i wręcz raduje się i cieszy z rzekomego zachowania Boga mającego polegać na zrzuceniu swojego syna na okrutną rzeź i tortury!

„Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny”
(Ewangelia Jana 3:16)

Jednocześnie literalnie biorąc powyższe przykłady należałoby także uznać, że
„CHLEB NAS ZBAWIŁ” , „WODA NAM DAŁA ŻYCIE”, „SKAŁA ZOSTAŁA PRZEKŁUTA WŁÓCZNIĄ NA KRZYŻU” , „A BÓG NAWODNIŁ PRAWDZIWĄ PUSTYNIĘ WODĄ”

Prawdą jest, że to Bóg stając się SYNEM umarł
za swojego SYNA – pierworodnego IZRAELA.

O tym mówi przypowieść z Abrahamem, gdzie zamiast
SYNA – IZAAKA, Bóg dał BARANKA, tym samym wybawiając od śmierci SYNA –
tj. pokolenia IZRAELA.

,
Rdz 22:13 eib „Po tych słowach Abraham rozejrzał się wokół siebie i zobaczył za sobą baranka, który zaplątał się w gąszczu rogami.
Podszedł więc, wziął go i — zamiast swojego SYNA— złożył w ofierze całopalnej.”

Bo synem BOGA jest IZRAEL, nikt inny!!
Pan Jezus na krótką chwilę stał się IZRAELITĄ – synem Bożym, bo tylko w taki sposób, stając się podobnym swoim dzieciom miał możliwość przywrócić im TRON SYNOSTWA.


Wj 4:23 eib
„Radzę ci: Wypuść MOJEGO SYNA, aby mi służył, bo jeśli odmówisz, to uważaj — Ja zabiję twojego syna, twojego pierworodnego!”

Chrześcijanie nauczają, że BÓG ODDAŁ SWOJEGO SYNA NA ŚMIERĆ.
To bluźnierstwa i kłamstwa na temat Boga.

Bóg przemawiając do nas w symbolach: CHLEB, SYN – w stosunku do swojego człowieczeństwa,
WODA – wobec jego DUCHA, miał zamiar zakrycia swojego oblicza, bo objawia się tylko swoim uczniom.


,
WSZYSTKIE POWYŻSZE PRZYKŁADY takie jak
zesłanie SYNA,
KARMIENIE SIĘ JEGO CIAŁEM,
PICIE JEGO KRWI,
PRZEBICIE SKAŁY,
BARANEK BOŻY tudzież inne elementy-
> SĄ SYMBOLAMI wskazującymi na Prawdziwego Zbawiciela.
A kto ZBAWIA ?

„Abyście poznali i wierzyli mi, i zrozumieli, że to Ja jestem, że przede mną Boga nie stworzono i po mnie się nie stworzy.
Ja, JEDYNIE JA jestem Panem, a oprócz Mnie nie ma WYBAWICIELA.
Tak – to JA wybawiałem i ja zwiastowałem, a nie kto inny pośród was! „
(Izajasz 43:10)




Bóg wyraźnie oznajmiał, że może działać TYLKO przez wzgląd na SIEBIE .
Nie ma możliwości ,aby miał wybawić ludzi przez wzgląd na czyjeś inne imię!
Np. wstawiennictwo świętych, aniołów, czy kogokolwiek innego!

Nie możesz powiedzieć: Tak ja to już znam.
Bo ani tego nie poznałeś, ani nie rozumiesz, ani Ja już na początku nie otwarłem na nie twoich uszu!
Wiedziałem bowiem, że z uporem ciągle się buntujesz i że już od łona matki słusznie możesz być nazywany nieprawym.

Jednak PRZEZ WZGLĄD NA MOJE IMIĘ okażę ci tylko swój gniew i sprowadzę na ciebie rozsławiające mnie nieszczęścia, aby cię nie wygubić z reszty.
Oto Ja sprzedałem ciebie, ale NIE ZE WZGLĘDU NA SREBRO;
wyciągnąłem cię z pieca nędzy.
Ze WZGLĘDU NA MNIE zamierzam ci to uczynić, gdyż Moje Imię jest bezczeszczone.
Ja swojej Chwały nie oddam komuś innemu.
(Księga Izajasza 48:8-11)


Bóg czyni wszystko Sam, ze względu na Siebie.
Konsekwencją zmiany takiego założenia byłoby to, że Bóg musiałby oddać Swoją Chwałę komuś innemu, co kategorycznie wyklucza Jego Święta Osobowość.

„Ja, Jedynie Ja, mogę PRZEZ WZGLĄD NA SIEBIE zmazać twoje przestępstwa i twoich grzechów nie wspomnę”
(Księga Izajasza 43:25)

.
„Przecież brata żadnym sposobem nie wykupi człowiek ani też nie da Bogu za niego okupu, bo okup za duszę jest zbyt drogi i nie wystarczy nigdy”
(Psalm 49:8-9)

.. I pozna KAŻDY człowiek, że Ja Pan, Mocarz Jakubowy , jestem twoim Zbawcą i Odkupicielem
(Izajasz 49:25)


Chrześcijaństwo natomiast głosi, że Bóg wszelkie swoje Odwieczne Postanowienia CEDOWAŁ na rzecz innego podmiotu.
Tym podmiotem w ich ocenie i zrozumieniu – jest drugi bóg, który odwiecznie z pierwszym bogiem istniał.

Tym samym Bogu Wszechmogącemu zarzucają kłamstwo, co do Jego odwiecznych postanowień, polegających na tym, że to On SAM wybawił swój lud, SAM dokona sądu nad ludzkością i SAM będzie wiecznym Mesjaszem.
Efektem powyższych uchybień bluźniących Bogu jest działanie chrześcijaństwa, które nienawidzi Boga Izraela Pana Jezusa Chrystusa.

Żyjemy w okresie Dnia Pańskiego, w którym jest totalna ciemność.
Biada wam, którzy z utęsknieniem oczekujecie dnia Pana!
Na cóż wam ten dzień Pana?
Zaiste dzień Pana jest ciemnością, a nie Światłością„
(Amos 5:18,20)

I zrzucony został ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat; ”
(Apokalipsa 12:9)


Zwodzenie całego świata doprowadza do bluźnierstwa przeciwko Bogu – wymyślanie na Jego temat najobrzydliwszych kłamstw, śmianie się z Niego poprzez poniżanie Nim, mieszanie Go ze świętami pogańskimi, kreowanie figurek z rzekomą jego postacią ziemską.

„I dano mu paszczę mówiącą rzeczy wyniosłe i bluźniercze”
(Ap. 13:5)

Dlatego Jedynym ratunkiem przed światem jest Bóg i Jego woda Życia, który osobiście ją dostarczył.
Bez wiary w Jego dzieło Odkupienia jest niemożliwe uwolnić się ze światowego usidlenia i kłamstw zasianych przez diabła rękoma teologów.

Jedno jest pewne, Bóg Pan Jezus mówi, że to co znosi ucisk nie będzie zakryte

.
„A gdy spojrzy na ziemię – oto trwoga i pomroka, straszna ciemność i nieprzenikniony mrok.
Lecz nie będzie zaćmione to, co znosi ucisk„
(Izajasz 8:22)

Dlatego powiedział jeszcze wtedy:
„WIERZCIE W ŚWIATŁOŚĆ DOPÓKI JĄ MACIE , ABYŚCIE SIĘ STALI SYNAMI ŚWIATŁOŚCI!”
(Jan 12:36)


Światłością jest Bóg Pan Jezus Chrystus.

Wiara w Niego daje nam możliwość zostać dzieckiem Boga i współcześnie w tym mroku, który panuje, tylko w taki sposób możemy „uwolnić się od władzy tego świata i poznać Prawdziwego i Jedynego Boga, który z miłości do swojego ludu, oddał samego siebie w ofierze.


Nadziejo Izraela, Panie Jezu Chryste !
Wszyscy, którzy Cię opuszczają, będą zawstydzeni, a ci, którzy od Ciebie odstępują, będą zapisani na piasku, gdyż opuścili Pana Jezusa Chrystusa , ŹRÓDŁO WÓD ŻYWYCH„
(Jeremiasz 17:13)


Gdy biedacy i ubodzy szukają wody, a nie ma jej, gdy ich język usycha z pragnienia,
ja Pan Jezus wysłucham ich, JA Bóg Izraela ich nie opuszczę.

SPRAWIĘ , ŻE WYTRYSNĄ RZEKI NA GOŁYCH MIEJSCACH i krynice wśród dolin,
OBRÓCĘ PUSTYNIE W KAŁUŻE WÓD, A ZIEMIĘ SUCHĄ W ŹRÓDŁA„
(Iz 41:17)
.



„Gdyż podniosę ku niebu rękę moją i powiem:
JA ŻYJĘ NA WIEKI!
gdyż wyostrzę MIECZ mój błyszczący i SĄD podejmie ręka moja„
(V Mojżeszowa 32:40)


„toteż gdy Go ujrzałem padłem DO STÓP JEGO JAKBY UMARŁY.
On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł:
„nie lękaj się Ja Jestem alfa i omega i ŻYJĘ.
Byłem umarły, lecz OTO ŻYJĘ NA WIEKI WIEKÓW i mam władzę nad śmiercią i otchłanią”
(Ap. 1:17)


„Odpowiedział jej Pan Jezus: Gdybyś znała DAR BOŻY I TEGO,
który mówi do ciebie: daj mi pić, wtedy prosiłabyś Go, i dałby Ci Wody Żywej„
(Ewangelia Jana 4:10)
.


Owego dnia powiesz:
Pragnę Panie Jezu wysławiać Ciebie.
Choć bowiem rozgniewałeś się na mnie, to powściągnąłeś swój gniew i zlitowałeś się nade mną.
Oto mój Bóg jest WYBAWCĄ i PANEM.
Jemu zaufam, dzięki Niemu doznam ZBAWIENIA.
Nie będę się lękał, bo Pan Jezus jest moją chwałą i uwielbieniem.
ON STAŁ SIĘ MOIM ZBAWICIELEM, a wy będziecie z radością CZERPAĆ WODĘ ZE ŹRÓDEŁ ZBAWIENIA.

Owego dnia będziesz wołał: opiewajcie Pana Jezusa pieśnią,
WZYWAJCIE JEGO IMIENIA, opowiadajcie wśród ludów jego DZIEŁA,
wspominajcie, że JEGO IMIĘ JEST WSPANIAŁE.
WYSŁAWIAJCIE IMIĘ PANA JEZUSA,
BO ON DOKONAŁ WIELKICH DZIEŁ.
Po całej ziemi nieście wieść o nich.
WYKRZYKUJ i śpiewaj RADOŚNIE mieszkanko Syjonu,
bo WIELKI JEST POŚRÓD CIEBIE ŚWIĘTY IZRAELA.
(Księga Izajasza 12:1-6 septuaginta)



Pan Jezus Chrystus osobiście dostarczył wodę życia poprzez przyjęcie postaci służącego.
Cel o charakter Jego służby nie zmienia jednak faktu, że przyszedł do swojej własności sam Prawdziwy Król, którego nie tylko nie rozpoznali, ale tak naprawdę nigdy Go nie chcieli za króla, bo ukochali „ten świat”:

„Rzekli do niego: oto zestarzałeś się, a twoi synowie nie chodzą twoimi drogami, ustanów więc nad nami króla, aby sądził, jak to jest u wszystkich ludów.
A Pan Jezus rzekł do Samuela: wysłuchaj głosu ludu we wszystkim co mówią do ciebie,
gdyż nie tobą wzgardzili , lecz Mną wzgardzili bym nie był Królem nad nimi”
(1 Sam. 8:7)


Oni zawsze chcieli króla z tego świata, który rządzi, mówi, zachowuje się jak ten świat i dba o interesy TEGO ŚWIATA.

Ale ich Pan, któremu tylko formalnie służyli, nie jest z tego świata i nigdy nie był :
„Królestwo moje nie jest z tego świata; gdyby z tego świata było królestwo moje, słudzy moi walczyliby, abym nie był wydany Judejczykom; bo właśnie Królestwo moje nie jest stąd” (Ewangelia Jana 18:36)

dlatego zrobili z Nim to:
A oni zawołali: Precz precz, ukrzyżuj go!
Rzekł Piłat:
Króla waszego mam ukrzyżować?
Odpowiedzieli arcykapłani: Nie mamy króla, tylko cesarza
[J 19:15]


„I zdjęli z Niego szaty, i przyodziali Go w płaszcz szkarłatny.
I uplecioną z ciernia koronę włożyli na głowę Jego, a trzcinę dali w prawą rękę Jego i upadając przed Nim na kolana ,
wyśmiewali się z Niego i mówili: Bądź pozdrowiony, Królu Judejski”
(Ew. Mt 27:28)

„A Piłat ujrzawszy, że to nic nie pomaga, przeciwnie, że zgiełk się wzmaga, wziął wodę, umył ręce przed ludem i rzekł:
NIE JESTEM WINIEN KRWI TEGO SPRAWIEDLIWEGO, WASZA TO RZECZ.
A cały lud odpowiedział: KREW JEGO NA NAS I NA DZIECI NASZE„
(Ew. Mt. 27:24)

.

_________________
2Kor 10/4,5 oręż którym walczymy, nie jest cielesny ma moc burzenia warowni dla sprawy Bożej;
nim unicestwiamy złe zamysły
i pychę, podnoszącą się przeciw poznaniu Boga
i zmuszamy wszelką myśl do poddania się w posłuszeństwo Mesjaszowi

Mojżesz nie miałby grzechu gdyby powiedział do skały wydaj wodę,
ale Mojżesz zgrzeszył gdy uderzył laską swoją w skałę a skałą tą był sam Bóg Jezus
jak napisano.

_________________
Wierzysz że Bóg zrodził się w Betlejemskim żłobie !
Lecz biada ci jeśli nie zrodził się w tobie !

http://www.krolestwoboze.pl

Tak Skała to Bóg Jeszua ale nie uświadamiamy sobie ,ze to też Ojciec .

_________________

Isaj40/9
Wstąpże na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny Syjonie!
Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny Jeruzalem!
Podnieś głos, nie bój się!
Powiedz miastom judy: Oto wasz Bóg!

.

Oczywiście że jest Ojcem, Ojcem Wieczności: EL OLAM z Izajasza 9:5
Albowiem dziecię narodziło się nam, a syn dany jest nam; i będzie panowanie na ramieniu jego, a nazwą jego: Dziwny Radny (Cudowny Doradca), Bóg mocny, Ojciec wieczności, Książę pokoju; To jest ważne by znać te imiona.

_________________
Wierzysz że Bóg zrodził się w Betlejemskim żłobie !
Lecz biada ci jeśli nie zrodził się w tobie !

http://www.krolestwoboze.pl

Jest Ojcem Ad -Wiekuiisty ,,,nie EL OLAM.
podobnie
Jan 3.16
Bóq Umiłował Świat Ad-Wiecznosc
ale szatan uciał Ad i mamy co mamy

_________________

Isaj40/9
Wstąpże na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny Syjonie!
Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny Jeruzalem!
Podnieś głos, nie bój się!
Powiedz miastom judy: Oto wasz Bóg!

.