Zarejestruj    Zaloguj    Dział    FAQ

Strona główna forum » MISTYCYZM WSZELAKI » GNOZA-REINKARNACJA-MISTYCYZM » KILKA POJĘĆ KABALA




Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 1 ] 
Autor Wiadomość
 Tytuł: KILKA POJĘC KABAŁY
 Post Napisane: 15 listopada 2012, o 14:45 
Offline
admin
admin

Dołączył(a): 3 lipca 2012, o 14:33
Posty: 1471
Kilka POJĘĆ KABALY

.


Adam Kadmon (hebr. praczłowiek) - pierwsza emanacyjna forma objawiającego się Boga.
Byt zbudowany ze światła i światło promieniujący.
Wg > kabały luriańskiej istota, której przypadła szczególnie dramatyczna rola pośrednika między Bogiem samym,
a pustą przestrzenią stworzoną przez Boga dla świata, pośrednika między pustynią boskiej nieobecności, a boską myślą o kreacji.

W momencie stworzenia napięcie między esencją >En sof, a przestrzenią powstałą w akcie > cimcum,
spowodowało wewnątrz A.K. katastrofę kosmiczną rozbicia naczyń.
Kosmiczny człowiek staje się miejscem dramatu, doświadcza go samym sobą.
I w nim także rodzi się światło naprawy świata.
Człowiek w dzisiejszej swej postaci jest dalekim echem tamtej świetlistej istoty.
Dziedziczy tragizm jej natury lecz i spoczywającą na niej misję.
Niedoskonały, lecz obdarzony największym z możliwych darów, darem możliwości naprawy swej natury i natury świata,
staje się współpracownikiem Boga w dziele naprawy świata. [...]
.
>Aniołowie (grec. angelos, hebr. malach - posłańcy) - posłańcy Boga lub rzecznicy spraw ludzkich,
zanoszący modlitwy przed Jego oblicze.
Teofania dokonująca się za ich pomocą, nie jest obarczona tremendum bezpośredniego kontaktu z Absolutem -
nie ma charakteru kategorycznego imperatywu lecz stanowi rodzaj boskiej propozycji.
A. stają się więc znakiem codziennej, dobroczynnej obecności Boga w życiu człowieka.

W Biblii pojawiają się najczęściej w postaci ludzkiej.
W lit. > he(j)chalotów a. są strażnikami przejść między kolejnymi niebiosami, które mistyk musi w swej drodze do Boga pokonać.
Odpowiednie formuły przejęte od aniołów strażników, czynią mistyka istotą prawie anielską.

> Henoch np. w swej drodze do nieba, staje się jednym z najwyższych aniołów - > Metatronem.
Według > kabały a. zamieszkują drugi w hierarchii świat beria - kreacji (zob. cztery światy).
Pełnią bardzo wyspecjalizowane role w świecie przyrody np. Ruchiel - anioł wiatru, Szalgiel - anioł śniegu, czy Matariel - anioł deszczu.
Wg tradycji żyd. istnieje 70 aniołów opiekunów poszczególnych narodów świata. > Michael jest rzecznikiem i patronem Izraela.

Belial - demon.
Jego imię wywodzi się od rdzenia blj, oznaczającego zaprzeczenie.
W Biblii pojawia się jako bezosobowe określenie przeciwieństwa ładu moralnego i rel.

W międzytestamentalnej literaturze apokaliptycznej występuje imię własne B., oznaczające anioła ciemności, szatana, ducha przewrotności i sprawcy grzechu.

Pod imieniem Bilet pojawia się w niem. literaturze demonologicznej, związanej z kręgiem legendy o doktorze Fauście.
Ukazuje się na białym koniu, w orszaku grających na trąbach kotów.
W świecie łacińskim znany też pod imieniem nihil.
.

>Bina (hebr. inteligencja) - trzecia > sefira; ma naturę żeńską; patronuje lewej, żeńskiej kolumnie sefirotycznego drzewa życia.
Ostatnia z trzech sefir ukrytych, stanowiących domenę absolutnej boskości, poniżej niej rozpoczyna się siedem sefir budowy.
Bina . stanowi archetyp wielości; łono świata stworzonego.

Jej liczbą jest 50 - numeryczna wartość słowa kol - wszystko, całość, świat.

Jej literą zaś he.
W procesie kreacji, poprzez ruch w trzech kierunkach, zalążkowy punkt staje się w niej pałacem, konstytuując trójwymiarową przestrzeń.
Zasiane ziarno staje się kiełkiem.
Tajemne pokrewieństwo wiąże ją z najniższą sefirą malchut.
Związki tych dwu sefir ujawniają w strukturze świata rolę pierwiastka żeńskiego.
Bina . nazywa się ogniem zstępującym, gdy malchut ? ogniem wstępującym.

W świętym tetragramatonie JHWH (jud, he, waw, he) jest tożsama z pierwszym he, podczas gdy he drugie,
oznacza sefirę malchut.
Reprezentuje najwyższy punkt struktury sefirotycznej, do którego drogą modlitw i kontemplacji, za pomocą swej najwyższej >duszy neszema,
człowiek może dotrzeć.
.
>Chesed (hebr. miłość) - czwarta > sefira.
Druga w prawej, męskiej kolumnie sefirotycznego Drzewa Życia.
Zasada partycypacji bytów w jedności; siła przyciągająca; eros kosmiczny. Jest wyrazem boskiej miłości i łaski.
Imię Boga z nią związane to El.

Wraz z biegunową względem niej sefirą > din, współtworzy pole napięcia między wielością, a jednością wyznaczając przestrzeń dla wszystkiego, co może zaistnieć.
Być, znaczy bowiem: odnaleźć równowagę w polu tych kosmicznych biegunów.
Ta potężna siła przyciągania i ujednolicania, bez równoważącej jej zasady din, spowodowałaby powrót świata do jedności, która dla nas, widzących wszystko z perspektywy stworzenia, byłaby absolutnym milczeniem i nicością.
Tu, w świecie stworzonym, jedność musi bowiem pozostać tęsknotą, pamięcią o tym, co było na początku i co być może w pełniejszej formie ziści się na końcu.
Mimo, iż istnienie tak silnie związane jest z równowagą porządków > din i > chesed, wielu kabalistów podkreśla wyższość i elementarność zasady chesed. Józef Gikatilla widzi jej początek już w > keter, a istotny przejaw także w > jesod.
.

Chochma (hebr. mądrość)]/color] - druga sefira.
Zawiera w sobie zasadę istnienia; patronuje jedności świata.
Jej literą jest jud, najmniejsza litera alfabetu, uosabiająca geometryczny punkt.
Jej liczbą 10, liczba odpowiadająca tej literze - synonim całości.
Wraz z > biną, tworzy podstawowy układ biegunów: męskie - żeńskie.
Chochma . mądrość - synonim męskiego pierwiastka kosmicznego, pozostaje zawsze złączona z biną -inteligencją - istotą żeńskości.

Związane z nią imię Boga Jach (JH - pierwsza dwuliterowa część tetragrammatonu JHWH), wskazuje na nierozłączność tego związku
(H - jest literą sefiry bina).
Gdziekolwiek pojawi się dwójnia, pierwszy krok od jedności ku wielości, zawsze obciążony cieniem groźby dualizmu dobra i zła,
łagodzona będzie ogromnym, sakralnym autorytetem tej biegunowej pary.

Cimcum (hebr. skurczenie się, wycofanie) - termin używany w kabale na oznaczenie aktu poprzedzającego stworzenie świata, polegającego na wycofaniu się Boga z siebie samego, ze swojej pełni i doskonałości, aby uczynić "miejsce" dla świata
.
Wyobrażenie Boga samoograniczającego się, ponoszącego dla swego stworzenia ofiarę, buduje podstawy teologii partnerstwa Boga i człowieka.
Przygotowuje udział człowieka w dziele naprawy świata (zob. tikkun).
Pojęcie cimcum pełni zasadniczą rolę w > kabale luriańskiej, zwłaszcza w jej wersji spisanej przez Josefa ibn Tabula.
Cimcum jest ograniczeniem także w znaczeniu nałożenia więzów zasad i praw na świat nieograniczonych możliwości.
Powoduje uaktywnienie się porządku din - surowego prawa (zob. sefiry), redukując bogactwo czystej potencjalności do aktu konkretnej realizacji.
Akt cimcum. konieczny dla zaistnienia świata, pozostaje jednak negatywnością.
Stanowi wygnanie Boga i ten jego aspekt powtórzy się w różnych planach kreacji, spowoduje wygnanie > Szechiny, rozproszenie narodu wybranego, pojawienie się na świecie cierpienia i bólu.
.

Cztery Światy - podział hierarchii objawienia, stosowany przez niektórych kabalistów.
1. Olam ha-acilut (hebr. świat emanacji) - najbliższy Boga świat Jego imion, odpowiadający poziomowi sefiry > keter.
2. Olam ha-berija (hebr. świat tworzenia) - świat aniołów, odpowiadający sefirom > chochma i > bina.
3. Olam ha-jecira (hebr. świat formowania) - świat archetypów świata widzialnego, odpowiadający sześciu > sefirom budowy.
4. Olam ha-asija (hebr. świat działania) -świat fizyczny, przyporządkowany sefirze malchut.

W niektórych wersjach tej doktryny każdy z czterech światów składa się z pełnej liczby dziesięciu własnych sefir.
Taki układ zwraca uwagę na szczególne wybrzmiewanie cech odpowiednich sefir w odpowiednich światach
np. sefira najwyższa keter jest najbardziej sobą w najwyższym świecie acilut, sefira malchut w świecie najniższym asija.
Niektórzy kabaliści wyróżniali pięć światów.
W sabataizmie i frankizmie podstawową rolę odgrywał podział na dwa światy - wyższy i niższy.
.

Daat (hebr. wiedza) - jedenasta > sefira.
Stanowi dostępny aspekt najbardziej nieuchwytnej z sefir korony - keter, jej skierowany ku stworzeniu wyraz.
Wyraża równowagę między > chochmą, a > biną.
Oznacza wiedzę w znaczeniu gnozy, wtajemniczenia. Jest wyrazem zdolności systemu do transgresji,
przekraczania wytyczonych granic (jedenasta - a jednocześnie należąca do dziesięciu).
.

Dewekut (hebr. przyleganie) - stan bliskości duszy z Bogiem.
Głównym celem modlitwy, wymówionego błogosławieństwa i wszelkich działań mist.,
jest powrót duszy do boskości, do miejsca skąd pochodzi, które stale na nią czeka.
Wg kabalistów do stanu dewekut. prowadzi wiele dróg, m.in. stała świadomość obecności Boga i świadomość Jego nieustającej miłości,
sztuka poddania się woli boskiej lub zharmonizowanie i uzgodnienie woli ludzkiej z boską.

Każde działanie, prowadzące do owego stanu ma jednocześnie charakter kosmicznej celebracji jedności.
Przywraca połączenia między sefirami.
Powoduje ich połączenie z Bogiem.
Odnawia i oczyszcza związek Boga z Jego Imieniem.
Umożliwia powrót każdego bytu z wygnania do jemu przeznaczonej Ziemi Obiecanej.
.
Din (hebr. prawo) - piąta > sefira; druga w żeńskiej, lewej kolumnie sefirotycznego drzewa życia.
Reprezentuje boską surowość, karcącą moc sprawiedliwego sądu.
W stosunku człowieka do Boga jest wyrazem bojaźni bożej.
Stanowi zasadę ujednostkowienia rzeczy.

Boskie imię z nią związane to Elohim - aspekt wielości i surowości Boga.
Din. wraz z sefirą > chesed, tworzy układ biegunowy, realizujący napięcie między jednością, a wielością.

Osiągnięcie równowagi w polu tych sił, oznacza prawdziwe i pełne istnienie. Reprezentuje w bycie wszystkie te cechy,
które sprawiają, że rzeczy chcą być i pozostać takimi, jakimi są.
Stanowi zasadę konstrukcji, zastygnięcia w sobie, tendencję ograniczenia,
poszukiwania odpowiedzi na wszelkie pytania wewnątrz własnej struktury, co jest niezbędne dla dokonania procesu indywiduacji.
Cechy, te w nadmiarze prowadzą jednak do niszczącej izolacji i samowystarczalności,
a w konsekwencji do pojawienia się na świecie zła (> sitra achra).

W świecie aniołów (> cztery światy) przebywa w tej sefirze > Samael, najbardziej samotny spośród tych, którzy upadli.

W planie etycznym sefira din. oznacza zasadę surowej sprawiedliwości.
Bóg jako sprawiedliwy sędzia świata, zasiada na tronie odpowiadającym tej właśnie zasadzie,
lecz kiedy ciężar grzechów świata wydaje się zbyt wielki, przesiada się na tron łaski (> chesed).
.

Egzorcyzmy (gr. eks-horkidzo) - wypędzanie złych duchów; uwalnianie ciała człowieka od obcej duszy, która nim zawładnęła (> dybuk).
Kabalistyczna literatura czasów postluriańskich (zob. Luria), przynosi liczne opisy egzorcyzmowania dybuka.
Moc wygnania niepożądanego ducha mieli posiadać "władcy imienia" (baal szem) i wielce pobożni (chasidim).
Egzorcysta powinien nie tylko uwolnić ciało nawiedzonego, lecz także nieść pomoc wcielonej w nie duszy przez umożliwienie jej
wejścia w normalny krąg wcieleń (>gilgul neszamot).
Jeden z ostatnich opisów egzorcyzmowania dybuka dotyczy dusz - Sabataja Cwi i - Natana z Gazy,
które nawiedzać miały liczne os. w Bagdadzie w 1903 r.
.
E(J)N Sof (hebr. bez końca, nieskończoność) - pojęcie z dziedziny mistyki żydowskiej, oznaczające Boga w Jego aspekcie transcendencji.
Absolutne lecz i absolutnie niedostępne poznaniu i myśleniu źródło bytu. Świat stworzony z całą swą wielością i ogromem,
ma się tak do ein. sof. jak punkt do nieskończonej przestrzeni, lub jak powierzchnia oceanu do jego głębi.
I tak się ma objawiona część świata do całej jego tajemnej potencjalności ukrytej w Bogu.
Określenie e. s. używano początkowo w znaczeniu przysłówkowym, dopiero później przekształciło się ono w rzeczownik,
oznaczający niemożność poznania istoty Boga samego w sobie.

Gematria - metoda egzegetyczna zakładająca, że słowa o tej samej wartości numerycznej, pozostają ze sobą w pewnym istotnym związku.

Tworzą znaczące, niedostrzegalne bez pomocy g., kręgi semantyczne. Metoda zamiany słów sobie odpowiadających pozwala,
ponad literalnym znaczeniem tekstu, dotrzeć do jego znaczeń ukrytych. W swoich licznych wariantach, gematria. tworzy system skomplikowany i rozbudowany.
W najprostszej wersji zgodna jest z następującą zasadą: 22 litery hebr. alfabetu służą jednocześnie do oznaczania liczb.
Każdemu słowu da się więc przyporządkować liczbę odpowiadającą sumie liczb poszczególnych liter.
.

Gilgul (hebr.) - wędrówka dusz; metempsychoza; teoria reinkarnacji.
Idea ta w pełnej formie pojawia się w judaizmie dopiero w > kabale.
Sefer ha-Bahir wspomina o niej wielokrotnie.

Kolejne wcielenia duszy na ogół służą jej oczyszczeniu.
Pojawia się ona ponownie na świecie, by odpokutować popełnione grzechy.
Powtórne zstąpienia dusz sprawiedliwych, mogą dokonać się także dla dobra świata, dla niesienia pomocy innym.
Wielokrotne wcielenia zdarzają się najczęściej dla wykonania trudnych, trwających przez wiele pokoleń, zadań.
Wg poglądów niektórych kabalistów, reinkarnacji podlegają nie tylko dusze, lecz także ciała, a nawet rzeczy.
Wg kabały luriańskiej każda pełna dusza, podobnie jak ciało, składa się z wielu mistycznych członków ?
iskier, które mogą się wcielać w ciała.
Transmigracja iskier służy w ostateczności restytucji pełnej postaci duszy.
.
.Golem - istota powołana do istnienia sztucznymi metodami, najczęściej za pomocą magicznych formuł.
Termin golem. pojawia się w Biblii tylko raz (Ps.130.16) i oznacza nieuformowaną materię.
O stworzeniu sztucznego człowieka wspomina Talmud.
Ogromny autorytet Księgi Stworzenia > Sefer Jecira, stanowiącej opis stworzenia świata za po mocą kombinacji liter boskiego języka, przyczynił się w średniowieczu do powstania licznych legend o golem. - niedoskonałej istocie, stworzonej siłą języka ludzkiego.
Powołanie do życia istoty za pomocą odpowiednich formuł, nie stanowi w nich zazwyczaj celu samego w sobie, a jedynie etap w procesie inicjacji w tajniki kabały, będąc ukoronowaniem mistycznego rytuału.
Od XV w., zwłaszcza zaś w Niemczech w XVII w. pojawia się postać g., który służy swemu twórcy swą siłą fizyczną, lecz jego niedoskonałość i bezrozumne działania, stają się niebezpieczne.
Ożywienie sztucznego człowieka następuje poprzez umieszczenie w jego ustach kartki z wypisanym imieniem Boga ,
lub wypisanie na jego czole słowa emet (hebr. prawda).
Wysunięcie kartki lub starcie z czoła litery alef (pozostałe litery znaczą wtedy met -hebr. śmierć) powoduje, że golem wraca do stanu martwej materii, z której powstał.

Grzech - wg trad. żyd. świat, który obserwujemy, niepodobny jest do świata zamierzonego przez Stwórcę.
Upadek spowodowany golem. zasłonił prawdziwe oblicze stworzenia.
Oddalił to, co miało być, od tego co jest.
Biblijna metafora upadku Adama i Ewy staje się archetypem grzechu.
Buduje mitologiczną przestrzeń orzekania o niedoskonałości świata.
W > kabale grzech interpretowany jest zawsze w duchu oddzielenia od całości, przerwania strumienia emanacji, zaburzenia w organizmie objawienia.
Każdy ludzki grzech aktywizuje siły zła.
Odbija się echem we wszystkich wyższych światach, powtarza i aktualizuje na nowo katastrofę upadku.
.
He(j)chalot (hebr. pałace niebieskie) - grupa tekstów dotyczących zagadnień > maase merkawa albo > maase bereszit związana z mistycznym nurtem judaizmu okresu Talmudu. Mistyków tej grupy nazywano jordej Merkawa - zstępującymi w tajemnicę rydwanu. Najstarsze z nich zostały napisane w III-IV w. Nazwa tego gatunku literatury pochodzi od tytułów podsawowych dzieł z nim związanych: He(j)chalot Zutrati (aram., Małe Pałace), He(j)chalot Rabbati (hebr.
Wielkie Pałace), Sefer He(j)chalot (hebrajska Księga Henocha). Tematem jest najczęsciej mistyczna podróż wielkich tanaitów (np. rabiego Akiwy, Iszmaela) przez siedem niebiańskich pałaców, niebezpieczeństwa i trudności związane z wędrówką, praktyki magiczne pozwalające pozyskać przychylność aniołów w poszczególnych niebiosach, spotkanie z > Metatronem, uczestnictwo w anielskiej liturgii.
U kresu podróży czeka mistyka wizja tronu chwały. Inne dzieła tego kręgu to Reujot Jechckiel (hebr. Wizje Ezechiela), Sefer ha-Razin (hebr. Księga Tajemnic), > Sziur Koma, zbiór hymnów Maase Merkawa.

Hod (hebr. majestat, wspaniałość) - ósma > sefira.
Reprezentuje piąty dzień kreacji (piąta z siedmiu dolnych sefir budowy) dzień stworzenia istot wodnych, symbolizujących wg ezoterycznej
interpretacji Pisma byty pozostawione w stanie potencjalności, jeszcze nie w pełni zrealizowane.
Pozwala na wątpliwości i w każdej chwili otwiera rozmaitość dróg możliwych.
Dopuszcza istnienie zła, by pojawić się mogła kategoria wyboru. Usprawiedliwia cele pośrednie.
Patronuje drogom niejednoznacznym, rozwiązaniom wielowątkowym, postępowaniom wedle zasady prób i błędów, bez których droga i cel ostateczny, reprezentowany przez sefirę > necach nie byłby możliwy.
,

Iszmael Ben Elisza (I-II w.) - tanaita, działał w czasach po zburzeniu Pierwszej Świątyni, przyczynił się do zachowania ciągłości tradycji judaizmu.
Był rzecznikiem halachy, przedkładając prawne aspekty judaizmu nad nurt hagadyczny.
Głosił pochwałę codziennej użytecznej pracy, nawet kosztem studiowania Tory.
Bohater licznych traktatów mistycznych z grupy hechalotów np. Księgi Henocha.
.

Jecer Tow, Jecer Ha-Ra (hebr.) - skłonność ku dobru, skłonność ku złu.
Istnienie obu tych instynktów jest warunkiem wolnej woli człowieka, dlatego oba są konieczne, wyznaczają bowiem w człowieku
bieguny przestrzeni moralnej.
Wg Talmudu skłonność ku złu jest wrodzona, pojawia się na świecie w momencie narodzin,
zaś skłonność ku dobru ujawnia się dopiero w wieku trzynastu lat. W zdaniu z Księgi Rodzaju (2,7) "i ukształtował Bóg człowieka" w wyrazie "i ukształtował" wajjicer, litera jud jest podwojona,
znaczy to, że Bóg kształtując (hebr. jacar) umieścił w człowieku dwa popędy (hebr. jecer) i że oba tkwią w samej naturze kształtowania.
Dlatego też słowa "Kochaj Pana, Boga swego całym sercem" (Pwt. Pr. 6,5) komentuje się "obydwoma popędami, dobrym i złym".
.
Jesod (hebr. podstawa) - dziewiąta > sefira (czasem, w różnych od klasycznego układach ? ósma) o naturze męskiej, fallicznej.
Ześrodkowuje boskie energie i skierowuje je w dół.
Jej cel spełnia się w unii z receptywną, kobiecą naturą > malchut.
Jest szóstym dniem kreacji, który w miłosnym akcie wnika w dzień siódmy - szabat.

W układzie przedstawiającym ciało człowieka jesod oznacza rdzeń kręgowy lub penis.
Inna jej nazwa to cadik (hebr. sprawiedliwy) - fundament świata.
Jest hipostazą > mesjasza. Nazywa się też źródłem dusz, gdyż to właśnie jej energia poczyna w łonie malchut dusze.
.
.
Kaw(w)ana (hebr.
Intencja, ukierunkowanie, ścieżka) - kanał którym podążają myśli i słowa kierowane ku Bogu.
W kręgu chasydów nadreńskich pojawił się następujący problem, dotyczący modlitwy (wyrósł z codziennej praktyki religijnej i odwagi stawiania pytań najprostszych i najistotniejszych): ponieważ Bóg sam w sobie jest niedostępny jakiemukolwiek ludzkiemu ujęciu, nie możemy ku Niemu kierować także modlitwy.
Z drugiej strony kierowanie jej do bytu stworzonego, byłoby bałwochwalstwem.
Problem więc, do którego z aspektów Boga, do której sefiry, kierować słowa modlitwy, stał się problemem praktycznym, stanowił przedmiot licznych rozważań i konkretnych rozwiązań.

Dopiero rozumienie objawienia i jego struktury, rozumienie Tory, jako mistycznej mapy boskiego misterium, stwarzania i podtrzymywania świata pozwala nadać odpowiednią intencję wypełnianiu poszczególnych przykazań. Każdy przepis prawa, a nawet każda litera Tory, ma swój odpowiednik w strukturze wszechświata.
Modlitwa i każdy akt religijny, wpływa więc na dynamikę boskiej obecności w świecie.
Szczególnie w > kabale luriańskiej zwraca się uwagę na problem indywidualnego wyrazu modlitwy, indywidualnej kaw(w)ana, innej dla każdego człowieka, każdej modlitwy i każdej chwili (zob. też kabała chasydów nadreńskich).
.

Keter (hebr. korona) - pierwsza > sefira.
Ma charakter przejścia między Nieskończonym - E(j)n sof a światem objawionym.
W niej zawiera się tajemnica stworzenia z niczego.
Jest nazywana nicością - ajin, Użycie tego terminu, ma uzmysławiać przepaść między Bogiem samym w sobie,
a Jego wypowiadalnymi aspektami, reprezentowanymi przez sefiry.
Utożsamiana przez wielu kabalistów z Wolą, stanowi osobowe określenie nieskończoności.
.

Imię Boga z nią związane to Ehjeh aszer ehjeh (hebr.
Jestem Który Jestem).


Niezrodzona, nie powstała także skutkiem emanacji, która zaczyna się dopiero poniżej niej.
Jest w niej już zawarte wszystko, co będzie stworzone, lecz przeciwieństwa spoczywają w niej nie rozdzielone.
co będzie stworzone, lecz przeciwieństwa spoczywają w niej nie rozdzielone.
Tu Bóg ukryty jest w gramatycznej trzeciej osobie słowa bara - stworzył (On), prawie niewidzialny,
prawie nieuchwytny za zasłoną struktury gramatycznej.
.
.

Ruach ha-Kodesz (hebr. duch święty) - w tradycji talmudycznej oznacza ducha inspiracji boskiej,
natchnienie; duchem świętym przepełnione są Psalmy Dawida, Pieśń nad pieśniami.
W Biblii określenie to nie występuje.
We wczesnokabalistycznym tekście > Sefer Jecira ruach. kodesz. tożsamy jest z Bogiem Stwórcą,
a dokładniej z Jego objawieniowym aspektem.
Poprzez głos, tchnienie i mowę określa obecność Boga w stworzonym przezeń świecie.
.
.Szechina (od hebr. szachan - mieszkać) - obecność Boga w świecie; jego immanencja.
W literaturze midraszowej, była jednym z imion Boga.
Z biegiem czasu zaczyna oznaczać jego żeński aspekt, w odróżnieniu od aspektów męskich,
skupiających się w imieniu Kadosz Baruch Hu (hebr. Święty Błogosławiony).

W > Zoharze nabiera charakteru osobowego, jest Królową, Małżonką, Córką Króla.
Związek Absolutu z nią ma wyraźnie aspekt seksualny.
W każdym ustrukturalizowanym porządku Szechina. uosabia zawsze drugi (uzupełniający) biegun.
Jej liczbą jest 2, literą be(j)t, słowem be(j)t (dom).

Wobec ducha jest materią, wobec duszy ciałem, wobec nieba - ziemią, w mikroświecie człowieka wobec mężczyzny jest kobietą.
> Kabała utożsamia ją z najniższą > sefirą, królestwem > malchut.
W systemie I. > Lurii, gdzie emanacja boska dokonuje się w wyodrębnioną przestrzeń, "do wewnątrz",
stanowi swoiste centrum stworzenia ? najczulszy jego punkt.
.
Tiferet (hebr. piękno) - szósta > sefira. Serce sefirotycznego Drzewa Życia.
Patronuje równowadze porządków miłości ? chesed i surowego prawa > din. J
est uosobieniem elementu równowagi i idei mediacji między biegunami. Tiferet. podtrzymuje świat od góry,
podczas gdy malchut czyni to od dołu.
Sefira utożsamiana z Drzewem Życia lub rajem.
W świecie imion boskich olam ha-acilut (zob. cztery światy) jest siedzibą najświętszego imienia Boga JHWH.
Mająca charakter boskiej hierogamii unia tiferet z malchut będzie znakiem czasów mesjańskich.
Otworzy czas nowej Tory.
Tory miłości, w której nie będzie już nakazów i zakazów.
.
Tikkun (hebr. naprawa, uzupełnienie, porządek, rytuał) - proces restytucji, naprawy świata.
Wg ?> kabały luriańskiej w czasie aktu kreacji nastąpiła katastrofa kosmiczna nazwana rozbiciem naczyń (zob. szwirat ha-kelim).
Od tego momentu rozpoczyna się proces tik(k)un - naprawy, odrodzenia.
W najniższej > sefirze > Malchut (hebr. królestwo), w świecie zmieszanym z resztkami potłuczonych naczyń
krystalizują wody żeńskie (majim nukbim), stanowiące warunek i impuls naprawy.
Uszkodzone sefiry łączą się teraz w oblicza (parcufim), których osobowa siła, współdziałanie odwiecznych
elementów miłosierdzia i surowości,
a także moc seksualna, skierowane zostają ku dziełu naprawy.
Tikkum. kosmiczny musi być wsparty indywidualnym tikkum. każdego człowieka.
Świat widzialny (olam ha-asija), zamierzony jako duchowy został zasypany popiołem skorup.

Iskry świętości ledwie się w nim żarzą.
Zadaniem człowieka jest zbieranie ich, rozdmuchiwanie w nich boskiego blasku i wznoszenie ku niebu.
Żadna istota we wszechświecie, prócz człowieka, nie jest zdolna pomóc Bogu w tym dziele,
które ze względu na swą wysoką rangę niekiedy nazywane bywa powtórnym Stworzeniem.
.

_________________
2Kor 10/4,5 oręż którym walczymy, nie jest cielesny ma moc burzenia warowni dla sprawy Bożej;
nim unicestwiamy złe zamysły
i pychę, podnoszącą się przeciw poznaniu Boga
i zmuszamy wszelką myśl do poddania się w posłuszeństwo Mesjaszowi


Ostatnio przesunięty w górę 15 listopada 2012, o 14:45 przez: anawa.

Góra 
 Zobacz profil  
 
 Tytuł:
 Post Napisane: 15 listopada 2012, o 14:45 
 


Góra 
  
 
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
 
Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 1 ] 

Strona główna forum » MISTYCYZM WSZELAKI » GNOZA-REINKARNACJA-MISTYCYZM » KILKA POJĘĆ KABALA


Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość

 
 

 
Nie możesz rozpoczynać nowych wątków
Nie możesz odpowiadać w wątkach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz dodawać załączników

Skocz do:  
To forum działa w systemie phorum.pl
Masz pomysł na forum? Załóż forum za darmo!
Forum narusza regulamin? Powiadom nas o tym!
Tłumaczenie phpBB3.PL