Zarejestruj    Zaloguj    Dział    FAQ

Strona główna forum » YOUTUB VIDEO » WYKŁADY- EWANGELIZACYJNE - NAUKA » LINKI do ...FILM -książka .. inne




Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 3 ] 
Autor Wiadomość
 Tytuł: Mistrz Eckhart
 Post Napisane: 22 sierpnia 2015, o 11:07 
Offline
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 3 lipca 2012, o 17:54
Posty: 18362
Mistrz Eckhart
Eckhart von Hochheim, lepiej znany jako Mistrz Eckhart (niem. Meister Eckhart) (ok. 1260-1327/1328 w Kolonii lub Awinionie) – niemiecki mistyk, filozof i teolog, dominikanin. Przedstawiciel mistyki nadreńskiej.
Pozostawał w sporze z inkwizycją, postawiony przed jej trybunałem oskarżony o herezję[1].
W świetle badań przeprowadzonych w XX w. powszechnie uważa się, że oskarżenie o poglądy panteistyczne było zbyt pochopnym wnioskiem, wynikającym z wyrywkowej analizy jego wypowiedzi oraz kontekstu historycznego[2].


Pochodził z rodziny arystokratycznej z Turyngii, urodził się w Tambach (na południe od miejscowości Gotha) lub w Hochheim (na północny wschód od Gothy).
Niewiele wiadomo o latach jego dzieciństwa i młodości; nie wiadomo też, kiedy wstąpił do zakonu dominikanów. W latach 1294-1298 był przeorem dominikańskiego klasztoru w Erfurcie.
W tym czasie stworzył znane swoje dzieło w języku niemieckim Pouczenia duchowe
(Die rede der unterscheidunge).
Tytuł Mistrz odnosi się do tytułu naukowego magistra teologii, który uzyskał na uniwersytecie w Paryżu w 1302 roku.
Lata 1302-1303 spędził na uniwersytecie w Paryżu w katedrze teologii, z tamtego okresu pozostało niewiele jego dzieł i kazań.
Po powrocie do Niemiec Eckhart został wybrany pierwszym prowincjałem dominikańskiej prowincji Saksonia z siedzibą w Erfurcie.
Przebywał tam do roku 1311. W latach 1311-1313 przebywał w Paryżu, gdzie nauczał.
Był to burzliwy okres procesu templariuszy i spalenia na stosie mistyczki Małgorzaty Porete. Po opuszczeniu Paryża nie wrócił klasztoru w Erfuhrcie, lecz wezwany przez generała zakonu, udał się do Strasburga, aby objąć tam funkcję wikariusza generalnego dla sprawowania opieki nad mniszkami dominikańskimi w regionie.
Pozostał tam aż do roku 1323-1324


Uważany za głównego przedstawiciela tzw. mistycyzmu nadreńskiego.
Był znakomitym kaznodzieją i wykładowcą w języku łacińskim i niemieckim.
Wygłaszał swe kazania, gdy wizytował klasztory braci i mniszek, sprawując urząd dominikańskiego prowincjała Saksonii.
A potem, po swoim trzecim pobycie w Paryżu, jako wikariusz generała sprawujący pieczę nad klasztorami dominikanek w południowych Niemczech.

W swych kazaniach, które miały charakter konferencji duchowych skierowanych głównie do mniszek dominikańskich, akcentował konieczność kształtowania w sobie człowieka wewnętrznego, który szuka pełnienia woli Bożej, odwracając się od świata stworzeń.

Jego mistyka określana była jako spekulatywna lub istotowa (niem. Wesensmystik).
W określeniu spekulatywny chodzi bardziej o pierwotne łacińskie znaczenie tego słowa: oglądać, stąd dzisiejszym odpowiednikiem tego terminu jest słowo kontemplatywny[4]. Człowiek jest powołany do zjednoczenia z Bogiem w głębi swego istnienia.
Eckhart akcentował nicość stworzenia oraz działanie łaski, poprzez którą dokonuje się narodzenie Boga w duszy, czyli unio mistica (łac. jedność mistyczna), które jest nieprzekazywalne w kategoriach filozofii scholastycznej[5].

Pod koniec życia Eckhart został oskarżony o to, że w swych wizjach zjednoczenia z Bogiem, nawiązując do neoplatonizmu, utożsamiał Boga z Jednią i za jedynie realną uważał duszę ludzką, bowiem posiada ona boski pierwiastek, w którym może zaistnieć kontakt między człowiekiem a Bogiem.
Oskarżony m.in. o panteizm i skazany w roku 1326, odwołał się do sądu papieża Jana XXII, który w bulli In agro dominico potępił jego 17 tez, a 11 uznał za podejrzane.
Eckhart zmarł w Avignionie, zanim orzeczenie papieskie zostało ogłoszone.


Poglądy Eckharta wywarły wpływ m.in. na Mikołaja z Kuzy i filozofię niemiecką
(J. Fichte, F.W. Schelling, G.W.F. Hegel, E. Fromm).
Dzieje recepcji

Przez szereg wieków pisma Eckharta, głównie niemieckie, były przekazywane częściowo anonimowo, częściowo razem z pismami Jana Taulera.
Etykieta heretyka sprawiła, że nie funkcjonował on jako autor katolicki.

Nawet jego uczeń bł. Henryk Suzo, który nazywał go swoim słodkim mistrzem, broniąc go w swym traktacie Księga Prawdy przed zarzutami begardów nie odważył się wymienić jego nazwiska[6].
Jego pisma po łacinie, oraz większość niemieckich przechowały się u kartuzów, których duchowość w XV i XVI w. była ściśle powiązana z devotio moderna.
Tam też odnalazł je ezoteryczny myśliciel Mikołaj z Kuzy.

W XIX w. duchowością Eckharta bardzo żywo interesowało się wielu niemieckich filozofów i filologów okresu romantycznego, jak F.W. Schelling, J. Fichte, oraz Hegel i jego koło.

Zainteresowanie środowisk katolickich zaczęło się od wydania w 1886 r. łacińskich dzieł Eckharta przez dominikańskiego historyka H. Denifle'a.
Uczony nie uważał za przesądzoną sprawy oceny zgodności lub niezgodności nauczania średniowiecznego mistrza z wiarą katolicką.

Także po I wojnie światowej w Niemczech panowała moda na czytanie jego pism.
Dzięki tej fali popularności doszło w 1934 r. do opracowania krytycznego wydania wszystkich dzieł Eckharta.
Jeden z ideologów Hitlera Alfred Rosenberg wykorzystał popularność Eckharta do celów propagandowych.
W swej książce Mit XX wieku przedstawił go jako największego apostoła Germanów i protagonistę czysto aryjskiej niemieckiej religii, przeciwstawianej
"zażydzonemu chrześcijaństwu".
Żądał, aby dzieła Eckharta były pierwszą książką w każdym niemieckim domu.

Po II wojnie światowej uwaga uczonych skupiona była głównie na analizie założeń metafizycznych nauki Eckharta o zjednoczeniu z Bogiem, aby na nowo ocenić zasadność oskarżeń o neoplatoński panteizm.
Przełomowym dziełem była książka Scintilla animae (łac. Iskierka duszy), której autor H. Hof, zwrócił uwagę na kluczowe dla zrozumienia systemu Eckharta pojęcie analogii[7].
Zagadnieniem tym zajmowali się inni uczeni, jak O. Karrer, który podjął próbę oczyszczenia Eckharta z zarzutów bulli Jana XXII , oraz A. von Haas, A. Dempf, B. Welte, J. Zapf, J. Koch i inni. Według B. Welte, jedność Boga i duszy w nauczaniu dominikanina odnosi się nie do bytowania, lecz do aktu[10].
W świetle tych badań stwierdzono, że żadne z twierdzeń Eckharta, brane w całości jego poglądów, by zrozumieć jego własną myśl, nie jest sprzeczna z wiarą chrześcijańską[11].

Dokument Kongregacji Nauki Wiary z 1989 r. o medytacji chrześcijańskiej Orationis formas zwrócił uwagę, że duchowość Mistrza Eckharta, może być współcześnie źle rozumiana wtedy, gdy porzuca się medytację historii zbawienia, tego wszystkiego co Bóg uczynił i objawił szczególnie w Nowym Przymierzu, włączając w to np. pojęcie Trójjedynego Boga, który jest miłością, i skupia się jedynie na drodze wejścia w "nieokreśloną otchłań Boskości"[12].
https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrz_Eckhart

_________________
Obrazek
Isaj40/9
Wstąpże na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny Syjonie!
Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny Jeruzalem!
Podnieś głos, nie bój się!
Powiedz miastom judy: Oto wasz Bóg!


.


Góra 
 Zobacz profil  
 
 Tytuł:
 Post Napisane: 22 sierpnia 2015, o 11:07 
 


Góra 
  
 
 Tytuł: Re: Mistrz Eckhart
 Post Napisane: 22 sierpnia 2015, o 11:24 
Offline
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 3 lipca 2012, o 17:54
Posty: 18362
Krzysztof Wróblewski "Mistrz Eckhart. Dzieła wszystkie", t. II
10 grudnia 2013 | Recenzje
W kazaniach tych znajdziemy przede wszystkim faktyczną inspirację do refleksji nad granicami ludzkiej mocy i woli. Wielokrotnie ujrzymy grę ścierania się na ziemi pierwiastków boskiego i ludzkiego. To zmyślne traktaty filozoficzne o „człowieku” gwałtownie zderzonym ze swoim „człowieczeństwem”.

Mistrz Eckhart. Dzieła wszystkie, t. II, przeł. Wiesław Szymona OP, Wydawnictwo Polskiej Prowincji Dominikanów W drodze, Poznań 2013, ss. 224

Docenić należy, że w przedświątecznym okresie w nasze ręce trafia drugi tom kazań znakomitego i kontrowersyjnego zarazem mistyka średniowiecza. „Mistrz Eckhart. Dzieła wszystkie” – bo o tej książce mowa – stanowi niewyczerpane źródło inspiracji dla rozważań o kondycji moralnej człowieka w zmieniającej się rzeczywistości. Zawiera oryginalne i wartościowe przyczynki rozważań nad wybranymi wyjątkami z Pisma Świętego. Warto podkreślić, że przesłania zamieszczone w kazaniach – pomimo upływu lat – pozostają wciąż aktualne i zaskakują nie tylko profetyzmem, ale przede wszystkim trafnością, celnością diagnoz dążeń, aspiracji, skłonności, dyspozycji ludzkich.

W kazaniach tych znajdziemy przede wszystkim faktyczną inspirację do refleksji nad granicami ludzkiej mocy i woli. Wielokrotnie ujrzymy grę ścierania się na ziemi pierwiastków boskiego i ludzkiego. To zmyślne traktaty filozoficzne o „człowieku” gwałtownie zderzonym ze swoim „człowieczeństwem”. Poznamy za ich pośrednictwem specyfikę procesów nie tylko dążenia do zjednoczenia z Bogiem, ale w szczególności do – możliwej do osiągnięcia na ziemi – doczesnej doskonałości, które samo w sobie powinno być znaczącym celem ludzkiej egzystencji. Zobaczymy rozmaite oblicza uczynków – dobrych i złych. Tego wszystkiego, co wiedzie ku dobremu i złemu, a w konsekwencji przesądza o jakości życia.

Wspomniany już dualizm jest częstym wątkiem powracającym w kazaniach Mistrza Eckharta. Pisze on na przykład, że: „Dusza ma dwa oblicza: wyższe ustawicznie się wpatruje w Boga, niższe spogląda nieco ku ziemi i kieruje zmysłami. Wyższe, stanowiące wyższą część duszy, przebywa w wieczności, nie ma nic wspólnego z czasem i ani jego nie zna, ani ciała”. Mistyk podjął się wszakże wyzwania trudnego – pokazania swoim odbiorcom, że istnieje możliwość pogodzenia nieraz sprzecznych lub znacząco różnych elementów egzystencji. Wymaga to od człowieka serii wyrzeczeń, uświadomienia sobie swoich właściwości i słabości, ale przede wszystkim nauczenia się godnego, odpowiedzialnego i refleksyjnego postępowania na co dzień. Ma Mistrz jednak tę świadomość, że tak złożone kompetencje rzadko kiedy bywają wrodzone lub dane człowiekowi raz na zawsze. Pokazuje on zatem jak o nie zabiegać, pielęgnować je i kultywować, aby umożliwiały stawanie się lepszym i zdobywanie kolejnych etapów w zbliżaniu się do Jedynego Boga, a także rozwijaniu swojego prawego człowieczeństwa.

Mistrz Eckhart potrafi doceniać dzieło stworzenia Dobrego Boga i to samo zaleca swoim słuchaczom. Stara się nie uciekać tylko i wyłącznie do anegdot biblijnych czy cytatów. Schodzi „o piętro niżej” – staje przed człowiekiem i mówi do niego obrazowymi metaforami dnia codziennego. Uświadamia między innymi hierarchię i znacznie wartości, po to, abyśmy byli w stanie dostrzec i docenić „Boskie światło przychodzące z nieba”. Dowodzi różnic pomiędzy różnymi odcieniami miłości, wykazuje istotę prawdziwej cnoty, która nie leży poza możliwościami poznawczymi człowieka. Przykładowo pokazuje na czym polega wyższość miłości sprawiedliwej nad jej innymi typami. To cenne i funkcjonalne spostrzeżenia, o jakich nie wolno zapominać oceniając rzeczywistość i podejmując znaczące dla siebie i innych ludzi kroki.

Warto przy tym nadmienić, iż w kazaniach znajdziemy serię ciekawych wykładów bazujących na treściwych oraz zasobnych w znaczenia metaforach.
Na przykład fascynująca jest opowieść o trzech władzach duszy – poznaniu, władzy gniewnej, czyli wspinającej się oraz woli.
Do wgłębienia się w motywy własnego postępowania zmusza z kolei opowieść o szczęśliwości Boga polegającej na trzech rzeczach: wyczerpującym poznaniu samego siebie, wolności dzięki której trwa On (niemożliwy do pojęcia ani nieprzymuszany do niczego przez żadne boskie stworzenie) oraz pełnym zadowoleniu wynikającym z tego, że wystarcza ON tak sobie samemu, jak wszystkiemu, co stworzył.
Równie ciekawe są wykłady o szczęśliwej duszy, wspinaczce człowieka czy mechanizmie działania ludzkich zmysłów.
W istocie zmuszają do przemyślenia swoich uczynków…

Po drugi tom kazań pod tytułem „Mistrz Eckhart. Dzieła wszystkie” powinni sięgnąć wszyscy spragnieni wartościowej i mądrej inspiracji do refleksji nad własnym życiem.
Daje on wszakże spojrzenie na to, co dla człowieka i człowieczeństwa przejawia wieczne, konstruktywne znaczenie.
To także cenne źródło wiedzy dla tych, którzy pragną utwierdzać się w wierze w Dobrego Boga i Jego stworzenie.
Jest to więc godna polecenia i zdecydowanie cenna lektura.
http://www.konserwatyzm.pl/artykul/1133 ... stkie-t-ii

_________________
Obrazek
Isaj40/9
Wstąpże na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny Syjonie!
Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny Jeruzalem!
Podnieś głos, nie bój się!
Powiedz miastom judy: Oto wasz Bóg!


.


Góra 
 Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Mistrz Eckhart
 Post Napisane: 22 sierpnia 2015, o 12:58 
Offline
Avatar użytkownika

Dołączył(a): 3 lipca 2012, o 17:54
Posty: 18362
PDF http://www.pistis.pl/biblioteka/Mistrz% ... aktaty.pdf

_________________
Obrazek
Isaj40/9
Wstąpże na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny Syjonie!
Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny Jeruzalem!
Podnieś głos, nie bój się!
Powiedz miastom judy: Oto wasz Bóg!


.


Góra 
 Zobacz profil  
 
 Tytuł:
 Post Napisane: 22 sierpnia 2015, o 12:58 
 


Góra 
  
 
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
 
Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 3 ] 

Strona główna forum » YOUTUB VIDEO » WYKŁADY- EWANGELIZACYJNE - NAUKA » LINKI do ...FILM -książka .. inne


Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość

 
 

 
Nie możesz rozpoczynać nowych wątków
Nie możesz odpowiadać w wątkach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz dodawać załączników

Skocz do:  
To forum działa w systemie phorum.pl
Masz pomysł na forum? Załóż forum za darmo!
Forum narusza regulamin? Powiadom nas o tym!
Tłumaczenie phpBB3.PL