CZAS
Mój przyjacielu, na pewno dobrze mnie znasz,
Chociaż mnie nie widzisz. - Nazywam się czas.
Dla jednych jestem dobry, dla innych jestem zły,
Bo jednym szybko płyną, a drugim dłużą się dni.
Lecz jednakowo przemijam, bo ludzie nie rządzą mną,
Na Boże jestem rozkazy - jak każdy dzień i każda noc.
W tym życiu wszystko ma czas trwania:
Jest czas rodzenia i czas umierania,
Jest czas burzenia i czas znoju,
Jest czas wojny i jest czas pokoju.
I tak wymieniać można by bez końca,
Bo przykładów dla czasu są całe tysiące,
Lecz dla wszystkich jest czas przemijania.
I to jest czas okrutny,
I to jest czas smutny,
Bo z czasem się wszystko starzeje,
Bo z czasem mijają nadzieje...
A dzisiaj ludzkość na wszystko ma sposób.
A na czas przemijania także?...
Gdy pędzi, czy potrafi go powstrzymać,
By stanął sobie przyjaźnie?
Wszystko potrafią zrobić, nad wszystkim chcą mieć władzę,
Lecz czasem rządzić nie mogą, czas jest na Boże rozkazy.
I kiedyś Bóg czas wstrzyma i sądu będzie władanie,
I wtedy będzie płacz wielki i będzie zębów zgrzytanie...
Dzisiaj, gdy czas łaski jeszcze trwa,
Tak mało z nas każdy czasu ma,
By Bogu oddać chwałę.
I tak nam mija życie całe,
A czas pędzi, a my razem z nim,
A Jezus wciąż stoi u serc ludzkich drzwi,
I puka, i czeka utrudzony...
Czy zdążysz na czas otworzyć Mu,
Zanim odejdzie zasmucony?...
Autor: H. Naglik
.